Eskidim.Özledim...

**yesimciwciw** · 07-05-2009

En kötüsü

en acımasızı özlemenin bu şekli herhalde

Uzaktakini özlemeyi biliyorum

Dönecek olanı özlemek ya da dönmeyecek olanı

ölüp gideni

arkadaşını

anne babayı

çocuğunu özlemek

Ya da duyguları özleyebiliyor insan

Gülmeyi özlemek gibi

Ya da ağlamayı

Âşık olmayı

sevmeyi

belki kavga etmeyi bağıra çağıra?
Bir de cansız şeyleri özlemek var mesela

Gittiğin bir şehri özlemek

deniz kenarını özlemek

evini özlemek ya da

Bir fincan çayı

sıcacık simidi

mis kokulu kahveyi

ilkbaharı

bir şarkıyı dinlemeyi

Ama en çözümsüzü bu! Eskiyi özlemek

Eskidiğini kabul etmek zor galiba

Geri gelmeyişinden

gelmeyeceğini bildiğinden belki de

Her ne olursa olsun sebebi

özlemenin en zor şekli bu işte

Geride kalanla yaşadığın zaman arasına sıkışıp kalıyorsun

O mu gerçekti? Bu mu gerçek? Hiç beklemediğin bir anda

yaramaz çocuklar gibi çıkıveriyor ortaya eskiyenler

Bambaşka şeyler düşünürken

bir bakıyorsun bir kapı aralığından sızıveriyor içeri

Kimi gülümsetiyor

kiminde bulutlanıyorsun aniden

Aklın kabulleniyor eskilerin eskidiğini

ama içinde bir şey kanıyor yine de

İşte o kanayan yerde kabuk bağladığında

artık sen de "bitti" diyorsun

"Eskileri özlemek bitti

"
Diğer hiçbir şeyi özlemek bitmiyor da eskiyi özlemek bitiyor

Umudunu kaybettiğin için midir

özlemekten yorulduğundan mıdır bilinmez ama bitiyor

O çok acıtanlar

hatırlanmıyor bile

Ne garip! Asla unutulmaz dediğin şeylerin üzeri yavaş yavaş örtülüyor

Ama çok yavaş! Bu yüzden de bu kadar sancılı değil mi zaten?
Eskiyen her şey

senin içinde eskidiğinde

ama gerçekten eskidiğinde

yenileri eskitmek için ileri bakmaya başlıyorsun

Arkana asla bakmamak üzere yola devam ediyorsun

07-05-2009	#1
yesimciwciw	Eskidim.Özledim... En kötüsü en acımasızı özlemenin bu şekli herhalde Uzaktakini özlemeyi biliyorum Dönecek olanı özlemek ya da dönmeyecek olanı ölüp gideni arkadaşını anne babayı çocuğunu özlemek Ya da duyguları özleyebiliyor insan Gülmeyi özlemek gibi Ya da ağlamayı Âşık olmayı sevmeyi belki kavga etmeyi bağıra çağıra? Bir de cansız şeyleri özlemek var mesela Gittiğin bir şehri özlemek deniz kenarını özlemek evini özlemek ya da Bir fincan çayı sıcacık simidi mis kokulu kahveyi ilkbaharı bir şarkıyı dinlemeyi Ama en çözümsüzü bu! Eskiyi özlemek Eskidiğini kabul etmek zor galiba Geri gelmeyişinden gelmeyeceğini bildiğinden belki de Her ne olursa olsun sebebi özlemenin en zor şekli bu işte Geride kalanla yaşadığın zaman arasına sıkışıp kalıyorsun O mu gerçekti? Bu mu gerçek? Hiç beklemediğin bir anda yaramaz çocuklar gibi çıkıveriyor ortaya eskiyenler Bambaşka şeyler düşünürken bir bakıyorsun bir kapı aralığından sızıveriyor içeri Kimi gülümsetiyor kiminde bulutlanıyorsun aniden Aklın kabulleniyor eskilerin eskidiğini ama içinde bir şey kanıyor yine de İşte o kanayan yerde kabuk bağladığında artık sen de "bitti" diyorsun"Eskileri özlemek bitti" Diğer hiçbir şeyi özlemek bitmiyor da eskiyi özlemek bitiyor Umudunu kaybettiğin için midir özlemekten yorulduğundan mıdır bilinmez ama bitiyor O çok acıtanlar hatırlanmıyor bile Ne garip! Asla unutulmaz dediğin şeylerin üzeri yavaş yavaş örtülüyor Ama çok yavaş! Bu yüzden de bu kadar sancılı değil mi zaten? Eskiyen her şey senin içinde eskidiğinde ama gerçekten eskidiğinde yenileri eskitmek için ileri bakmaya başlıyorsun Arkana asla bakmamak üzere yola devam ediyorsun __________________