07-05-2009
|
#1
|
Equinox
|
Hz. Muhammed'in Kişiliği
Sevgili peygamberimiz Hz Muhammed (sav) Kişiliği
o Daima düşünceliydi
o Susması, konuşmasından uzun sürerdi
o Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla, ne eksik söz kullanırdı
o Dünya işleri için kızmazdı
o Kötü söz söylemezdi
o Affediciliği tabii idi
o İntikam almazdı
o Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi
o Kendisini üç şeyden alıkoymuştu: Kimseyle çekişmezdi Çok konuşmazdı Boş şeylerle uğraşmazdı
o İmanı, umutsuzluğa düşürmezdi
o Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı
o Hiç kimseyi ne yüzüne karşı, ne de arkasından kınar ve ayıplardı
o Kimsenin kusurunu araştırmazdı
o Kimseye, hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi
o Yanında en son konuşanı, ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi
o Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse, o da güler; bir şeye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi
o Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi
o Her zaman ağırbaşlıydı
o Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı
o Kelimeleri, parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı
o Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükunetle rahatça yürürdü
o Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi
o Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle demişti: "Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!"
o Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu
o Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı
o Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı
o Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi
o Önüne ne konulursa yerdi
o Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı
o Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı
o Sabahları evinden çıkarken şöyle söylerdi: “İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığınırım”
o Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı
o O, Hz Peygamber'di Efendimizdi
o Daima düşünceliydi
o Susması, konuşmasından uzun sürerdi
o Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla, ne eksik söz kullanırdı
o Dünya işleri için kızmazdı
o Kötü söz söylemezdi
o Affediciliği tabii idi
o İntikam almazdı
o Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi
o Kendisini üç şeyden alıkoymuştu: Kimseyle çekişmezdi Çok konuşmazdı Boş şeylerle uğraşmazdı
o İmanı, umutsuzluğa düşürmezdi
o Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı
o Hiç kimseyi ne yüzüne karşı, ne de arkasından kınar ve ayıplardı
o Kimsenin kusurunu araştırmazdı
o Kimseye, hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi
o Yanında en son konuşanı, ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi
o Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse, o da güler; bir şeye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi
o Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi
o Her zaman ağırbaşlıydı
o Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı
o Kelimeleri, parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı
o Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükunetle rahatça yürürdü
o Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi
o Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle demişti: "Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!"
o Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu
o Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı
o Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı
o Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi
o Önüne ne konulursa yerdi
o Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı
o Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı
o Sabahları evinden çıkarken şöyle söylerdi: “İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığınırım”
o Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı
o O, Hz Peygamber'di Efendimizdi
Binlerce Selat Ve Selam olsun iki Cihan Günesine
|
|
|
|