Baloncu

Baloncuya sorsanız şöyle der:
Balonlar sanır ki, ben onların uçurucusuyum!
Zannederler ki; onları elimdeki iple havaya iter, yükseklerde tutarım Ben olmasam uçamayacaklarını sanırlar
*
Hâlbuki her balonun uçması kendi içindendir
Uçmak; içine ne doldurulduğuyla ilgilidir!
Uçacak olan balon zaten uçar Tehlikeli olan balonun uçması değildir Uçmakta olan balonun savrulmasıdır!
*
Balonlar; uçmalarını baloncudan bilse dahi baloncular bilir kendilerinin uçuran değil, tutan kişi oldukların!

Marifet belki de budur:
Hasbelkader eline geçmiş olan balonların ipini kaçırmamak!
*


Beceremiyorsan, erbabına teslim edeceksin
Bileceksin ki incecik bir ip var felaket ile arasında; incecik bir iptir savrulmasına mani olan; incecik bir iptir kayıp olmakla var kalmak arasındaki çizgi!
*
Balonlar hep kendi iplerinden çekiştirir, her rüzgârın peşinden gitmek ister
Ama biz hep “ipinden tutulmakta olan” balonların yüzünü görmekteyiz Ne güzeller; o ince iplerinin tepesinde arzı endam etmekte, kendilerini göstermekteler
Peki ya ipini koparan, savrulan, kaçanların halini, kurtulduğunu sanan balonların suratını gören var mı? Acaba bakılabilecek halde midirler?
*
Balon ya uçtuğu için baloncuya minnet duyar veya uçamamasına sebep görür, nefret besler!
Hâlbuki baloncu, emanetçidir!
Bir tutam ipi, bir süreliğine elinde tutar


Muammer Erkul - Türkiye Gazetesi

__________________