Ey can…

Ey can…

Ben sabit şeyleri sevmem ey can,
Sen
Eğer beni dinlersen,
Çağlayan ırmak ol…
Ve gönül gönderine çekilmiş,
Nazlı nazlı dalgalanan
Bayrak ol…
Ben karanlığı hiç sevmem ey can,
Vaktin her saatinde
Her zaman
Ağaran şafak ol…
Güneş ışıklarıyla ürperen çiçek
Seher yeliyle ırgalanan
Yaprak ol…
Ben bulanıklığı sevmem ey can,
Sen
Yayla pınarlarından akan
Sulardan berrak ol…
Göl olma, gölet olma, baraj olma,
Kaynak ol…
Ben uykuları da sevmem ey can,
Uykulardan uzak ol…
Kış günü karları yarıp çıkan
Beyaz bir gül
Mavi bir zambak ol…
Ben zaafları da sevmem ey can,
Hakikatleri sarıp-sarmalayan
Zaaflardan ırak ol…
Geri dur, geri dur ey can,
Nefret sarayındaki sultanlıktan,
İlim ocağında çırak ol…
Sana tavsiyemdir ey can,
Zalimlerin boynunda süslü kravat olacağına,
Var bir garip ölünün üstünde
Kefen ol…
Kimsesiz gelinlerin yüzünde
Duvak ol…


Abdurrahim Karakoç

__________________