Cevap : Toplumsal Hikayeler

Sıcak Bir Çorba

0 gün ferahlık restoranına gitmeden önce neler olabileceği hakkında hiçbir şey düşünmüyordum tek düşündüğüm sıcak bir çorba içip kemiklerimi ve bedenimi az da olsa ısıtabilmekti o yüzden soğuktan titreyerek içeri girdiğimde oranın sıcaklığıyla öncelikle ani sıcaklık karşısında ürperme banak bana çok hoş gelmişti garson bana oturacağım yeri gösterirken sıcaktan buharlaşan gözlüğümü cebimden çıkarttığım mendilimle siliyordum oturur oturmaz garsonun menüyü getirmesine fırsat vermeden bir çorba istedim sadece çorba ne olduysa garson çorbamı getirmeye gittikten sonra oldu ben çorba gelene kadar dışarıyı gözetleyip vakit geçirme düşüncesi içinde idim yollar tamamen karlarla kaplanmıştı arabalar zor bir şekilde ilerliyordu hareketli bir ortamdı açıkçası karların güzelliği ise ayrı bir hoşluktu birden acı bir fren sesiyle irkildim arabanın teki hızını alamamış ve duramamıştı buzlar üzerinde delice kayıyordu olan oldu araba olanca hızıyla dükkana girmişti dükkanın köşede olması arabanın içeriye rahatça girmesine etken olmuştu araba içeriye girer girmez öncelikle girdiği yerdeki masayı ve masanın etrafındakileri birkaç metre fırlattı ardından içeride bir arbede koptukaçışanlar , bağıranlar , ağlayanlar en önemlisi yardım isteyenler araba ilk masaya çarptıktan sonra durmamış ve birkaç masa ve insana daha zarar vermişti durum korkunçtu İlk şoku atlattığımda kime yardım edebilirim diye düşündüm hemen önümde yatan kişiye yöneldim yüzüstü yerdeydi yüzünü göremediğim bu şahsın hemen boynuna parmaklarımı dayadım hareket yoktu Ölmüştü genelde dükkanların en sessiz yerlerinde oturmayı sevdiğimden kazadan etkilenmeyen bir ben gibiydim o yüzden benden başka hareketleneni görememiştim demin kontrol ettiğim adamın ölümüne sanırım ilk ben şahit olmuştum bir sesle irkildim bir yardım sesiydi bu nerden geldiğine bakınca arabadan geldiğini gördüm arabayı sürenden geliyordu bu ses bir çırpıda gitmeye çalıştım lakin gittiğim yerler kırık masalar , sandalyeler ve bir dolu kırık eşyayla dolu olduğundan gitmem az da olsa uzadı arabaya gittiğimde o bayanı gördüm arabayı süren bayanı ne de gençti ahh neler olduğunu anlatamayacağım gerçekten durumu vahimdi vücudunda bulunan cam parçalarını söylesem durumu anlarsınız “Çıkar onları !, “Çıkar onları!!” diye yalvarıyordu bana Çıkartamazdım ki! vücuduna daha fazla zarar verme olasılığı vardı ona beklemesini söyledim ambulansın hemen oraya varacağını endişelenmemesini biraz aha dayanabilmesini söyledim dinlemiyordu “Çıkar onları!!” tek duyduğum buydu ve hıçkırıkları hiçbir şey yapamıyordum elimden hiçbir yardım gelmiyordu arabaya da sıkışmış olması beni iyice zor durumda bırakıyordu “Çıkar onları!!!” dedikçe ben daha da telaşlanıyordum lanet olsun bir şey yapamıyordum!!! “Çıkar onları!!!” son kez duydum nabzına baktım yoktu… maalesef yatıştıramamıştım bile onu hiçbir şey yapamamıştım en azından son isteğini yerine getirebilir ve camları çıkartabilirdim evet bu ona daha da acı verecek ve onu ölüme daha da yaklaştıracaktı ama öyle bir durumdaydım ki daha başka bir şey düşünemiyordum tek düşündüğüm birilerini kurtarmaktı başaramamıştım dükkana gelenler vardı yaralıları kurtarmak için toplanmışlardı bazıları sadece seyrediyorlardı sadece izliyorlardı burada adamlar can çekişirken , ölürken onlar sadece izliyorlar ve bir şey yokmuş gibi de hemen çekip gidiyorlardı aşağılıklar!! allah’tan içeriye yardım amaçlı gelenler vardı en azından bir işe yaramaya çalışıyorlardı bari işleri düzgün yapsalar da ambulans gelene kadar durumu idare etselerdi ve etseydim bir ses daha duydum daha doğrusu o sesi ancak fark edebildim olaylar beni bazı sesleri ayırt etmememde zorlaştırmıştı duyduğum sese yöneldim yerde birisi daha yatıyordu hafif hafif soluk alış verişini duyabiliyordum daha doğrusu göğsünün aşağı yukarı hafifçe iniş çıkışından görebiliyordum oranın gürültüsünden bazı seslerin duyulmasına imkan yoktu yanına doğru eğildim “yardım edin!!” diyordu ayağı kırılmıştı kanıyordu böyle giderse kanamadan ölebilirdi bir sopa lazımdı öncelikle kırık bacağın olduğu yere o sopayı kullanarak kırık kemiğin ayrık durmasını engellemeliydim eşyalar parçalandığından kırık tahta bulmam zor olmadı hemen onu alarak kırık bacağa yanaştırıp gömleğimin kolundan yırttığım bir parçayla onu bacağına bağladım bacağını bağladığım bayana haber vermediğimden birdenbire bacağında duyduğu acıyla bağırmaya başladı sessiz olması gerektiğini ona yardım etmeye çalıştığımı söyleyerek sakinleştirmeye çalıştım bir nebze de olsa başarılı oldum sesi kısıldı , kısıldı ve en sonunda durdu bu duruma sevinmiştim aslında kadından bir süre daha ses alamayınca onu dürttüm hareket etmiyordu bir daha dürttüm gene hareket etmedi nabzına baktım , atmıyordu aman allah’ım ben ne yaptım böyle!!!? hemen suni teneffüs yapmaya başladım ve kalp masajı İşe yaramadı nefes almıyordu kahretsin almıyordu “nefes al be kadın , nefes al!!” diye bağırmaya çalıştım ben bağırdıkça etraftakilerin dikkatini çektim bir kısmı gelip beni ondan uzak tutmaya çalıştı “o öldü geri getiremezsin artık” diyerek hollywudvari bir şekilde beni sakinleştirmeye çalıştılar İşe yaradı mı? yaramadı tabi ambulansın sesini duyunca sevindim belki birkaç kişiyi kurtarırlar diye ambulanstan inen doktorlardan birisi içeri girdikten sonra bacağı kırık olan ve ölen bayanın yanından geçerken “kardeşim biz gelmeden neden yaparlar şu işlemleri! yanlış bağlamış tahtayı kim bağlamışsa yazık olmuş kadına” ve benzeri laflarını söylerken benim kulağımda “yanlış bağlamış! , yanlış bağlamış!” sözleri çınlamaya başladı onu ben öldürmüştüm! o kadını ben öldürmüştüm kendime sinirlenince beni sakinleştirmeye çalışanlardan kurtulmaya çalıştım İşe yaramadı bu sefer de sinirden ağladım oturduğum yere çöktüm ve ağlamaya devam ettim İlk ikisini kurtarma ihtimalim belki çok azdı ama üçüncüsünü resmen kendi ellerimle öldürmüştüm sadece bacağı kırılmıştı ve ben onu kurtaracakken yanlış bir hareketle öldürmüştüm ben bir katilim!!! katilll