Aşk;Denizdi,Gemiydi,Yelkendi,Rüzgardı...

Aşk;Denizdi,Gemiydi,Yelkendi,Rüzgardı

Aşk büyüdükçe denizimiz de büyüdü!Her yanımızdan alabildiğine uzanan mavilikte,gidilecek ne çok yer vardıBerrak suları içinde kayboluyordu bakışlarımızDenizdi,maviydiÇok büyüdüOnun büyüklüğünde küçücük kaldı gemimiz,bir mendil hüznünde savruldu yelkenimizRüzgarsa eğilip büküldü dalgaların arasındaGitmeye vesaitimiz yoktu,kalmaya yerimizNe yön verecek rüzgar ne de koynuna alacak yelkenDenizdi ve biz aşkta denize aldandık

Aşk büyükdükçe gemimiz de büyüdüKoca bir güvertede çocuklar gibi koşabilirdikKulaklarımızı yatırırıdık dalgaların sesine ve martılarla konuşurduk,deliceGemi büyüdükçe suyu çekildi denizimizinGidecek yerimiz vardı da,bize yol verecek denizimiz çöl zenginliğinde takıldı ayaklarımıza,Yelkenimiz yırtıldı; kırıldı rüzgarın küskünlüğüne ve kaybolduEvet,rüzgarda küskünlük,martılarda hazin bir çığlıkOysa büyüyen aşkımızdıBüyüyen gemimizdiGemiydi,bizimdiGitmek istemiştik sadece,sadece gitmek

Aşk büyüdükçe büyüdü yelkenimizGöğü kaplıyordu sankiSanki gökkuşağıydı rengiSığınırdık yağmurda,sarılırdık fırtınada ya da saklanırdık her yakalanma korkumuzdaHiç yok gibiydi denizimiz,küçücük kaldı gemimiz,hissedilmedi bile rüzgarımızKoca bir yelken üstümüze kapandıEllerimizi tuttuk önce oysa duyulmuyordu sesimizSonra ellerimiz ayrıldıSonra sesimiz yaraların altından kanarcasına geldiBir yakarış,bir haykırışYelkendiGökkuşağı renginde bir yelkenden bize gökyüzünde yer açmasını istemiştikAçtı ve birbirimizi gökyüzünde kaybettik

Aşk büyüdükçe rüzgarımızdı büyüyenDelileşti,serserileştiHoyratlığına dağlar dayanmazdı ve en çok denizler kanardıGemimiz önüne canını sererdi,yelkenimiz koynunu açardıRüzgardı,sevdiğim gibiSaçlarına ve tenine dokunan tatlı esintiydi,sesim gibiFırtınaya döndü,kasırgalarda yittiNe deniz kaldı,ne gemi,ne yelkenSonra,ben de kalmadımSen ise gittin;içimin yamacından uzağımın boranlı bir ovasınaRüzgardı,sevdiğim gibiSevgilim gibi

Büyümenin ve küçük kalmanın dengesiz zıtlığında her şey hep yarım mı kalacak?Tam buldum derken en güvendiğimizin bıçağı denizimizi yarıp,gemimizi mi batıracak? Usta ona,"susmayı iyi bilirim" dedimÖnce sustu,sonra "en iyi susmayı bildiğini,en iyi ben bilirim" dedi ve giden olmayı seçtiŞimdi söyle;bu denizin dibinde,bu geminin kırık-dökük güvertesinde,bu yırtık yelkenle,bu yönsüz rüzgarın içinde bu aşk nereye gidiyor usta?

Kahraman Tazeoğlu

__________________