Unutursun! Deyişine

Unutmak, yıldızların ciğerine saplanan
Bir lâle yaprağına gömmektir sevgiliyi
Unutmak, bir kaktüsün küllerinde ansızın
Alevli bir tapınak eylemektir sevgiyi
Unutmak, semendere zehir sunmaktır, gülüm
Taş dolu yüreklerin lügatinde bulursun
Unutmak, sessizliğe yine kanmaktır, gülüm
Unutulursa şair, sen de unutulursun

Bir dağın bir kuyuya tohum ektiği yerde
Balığın yüzgecinden irin döktüğü yerde
Kralın, kölelerin emrinde yürüdüğü
Geminin bir köpükte okyanus aradığı
Ay ın arzı terkedip gökte durduğu ânda
Serseri bir kurşunun ay ı vurduğu ânda
Başını ellerinin arasına al ve dur
İşte o lahza gülüm, bu can seni unutur

Unutmak, bir saatin kırılan camlarında
Zamanı çürüterek öldürmektir sevgiyi
Unutmak, bayramlığı giydirilen çocuğun
Aldatılan göğsünde vurmaktır sevgiliyi
Unutmak, bir ülkenin tozlu kaldırımlarında
Taşlara boğdurmaktır yağız atlı yiğidi
Unutmak, susturmaktır yolların ayrımında
Şairlere can veren muhteşem bir ağıdı
Unutmak, koparmaktır çiçekleri dalından
Sisli bir yalnızlığın ekseninde bulursun
Unutmak, ayırmaktır arıları balından
Unutulursa ŞAİR, SEN De UNUTULURSUN!

__________________