Romansı Ve Popüler Komedi

Özellikle serüvene dayalı komediler, XVI yy sonuyla XVII yy başında latin tiyatrosunun kurallarından sıyrıldılar Tümüyle yeni buluşlara ve fanteziye dayalı ispanyol komedisi, bu yeni anlayışın modelini oluşturdu ve XVII yy'da Cervantes, Lope de Vega, Calderön ile kendini kabul ettirdi Tüm XVII yy boyunca fransız kaba komedileri bunlardan etkilendi

Karmaşık entrikalar, seçkin bir dil, rastlantıya dayalı tuhaf serüvenler, güldürü yöntemlerinin çeşitliliği ve buluşların sürekli yenilenmesi XVII yy'ın ilk yarısındaki komedilerin temel özelliğidir (Rotrou, Mairet, Scarron, Boisrobert)

Kendilerini aşk hayatlarına kaptıran dönemin gençlerini ele alan Pierre Corneille'in ise özel bir yeri vardır Bu oyunları aşk lirizmine ve şiire büyük yer verdikleri ölçüde pastoral komedilerden ya da trajikomedilerden ayırmak güçtür; başarıları, yüzyılın ikinci yarısında, klasik akımın egemen olduğu dönemde de sürer (Ouinault, Th Corneille) Yakın ölçütler,


kimi zaman kaba güldürü türünde, kimi zaman çok seçkin (Shakespeare'in yanı sıra Ben Jonson, Beaumont ve Fletcher) olabilen ve "soytarıların" güldürü anlayışının yanı sıra titiz belagat dilini de kullanmakta duraksamayan Elizabeth tiyatrosundaki

komedilerde de görülür Benzer metinlere italya'da rastlanmamasının nedeni belki de buluşların en özgür anlatımlarını commedia delParte'de bulmasındandır Commedia dell'arte'deki tuluat dili sanıldığından daha seçkindir Bu türün kurallaşmış biçimleri daha sonraki yüzyıllarda Avrupa'daki birçok komedi biçimini etkilemiştir

__________________