Cevap : Uzayda Yaşam Ve Ölüm

Plazma Püskürtüsü
Fotoğraf : Görüntü: Weiqun Zhang, Stanford Üniversitesi ve Stan Woosley, California Üniversitesi (Santa Cruz) Süper bilgi işlem: Lawrence Berkeley Ulusal Laboratuvarı (LBNL) ve NASA Ames Araştırma Merkezi

Bilgisayarda üretilen bu görüntüde, aşırı derecede ısınmış plazmadan meydana gelen bir püskürme -ölmekte olan bir yıldızın son çırpınışları- uzayın derinliklerine doğru neredeyse ışık hızında ilerliyor Bilim artık, yıldızların nasıl öldüğü konusunda pek çok soruyu yanıtlıyor

Süpernovalar
Fotoğraf : Görüntü: Ben Dilday, Chicago Üniversitesi; Astrofizik Araştırmaları Konsorsiyumu; Sloan Dijital Gök İncelemeleri İşbirliği

Kamp ateşlerini andıran tip 1a süpernovalar, evrende kilometre taşları görevi üstlenir Uzak galaksilerin görüldüğü her bir görüntünün merkezine yakın bir yerde mavimsi bir nokta olarak görülüyorlar

Sırasını Bekleyen Süpernova
Fotoğraf : Görüntü: NASA ve Jeff Hester, Arizona Eyalet Üniversitesi

Bu kompozit görüntüde, Güneş'ten yüzlerce kat büyük kütleli bir yıldız olan Eta Carinae, gaz ve toz bulutu arasında fokurduyor Yaklaşık 8000 ışık yılı uzaklıktaki bu yıldız, süpernova olmak üzere; ama patlamanın zamanı konusunda tahmin yürütülemiyor

Ölüm Çiçeği
Fotoğraf : Görüntü: Adam Burrows, Arizona Üniversitesi

Bazı süpernovalar kütleli bir yıldız çöktüğünde ve şu ya da bu yoldan bir patlamanın tetiklendiğinde oluşur Bu, uzmanların anlamakta uzun süre güçlük çektiği bir süreçtir Son zamanlarda güçlü bilgisayarların yardımıyla araştırmacılar, bir yıldızı patlamasının erken aşamasında gösteren bu görüntüye benzer simülasyonlar yaratıyor artık Burada, ortada yer alan sarı nokta yıldızın çökerek bir nötron yıldızına dönüşmekte olan çekirdeğidir; kırmızı ve mavi şeritler ise ölmekte olan yıldızdan savrulan daha soğuk ve daha düşük yoğunluklu maddeleri temsil ediyor

Kozmik Kalıntı
Fotoğraf : Görüntü: Jean-Charles Cuillandre, Kanada-Fransa-Hawaii Teleskopu (CFHT) Görüntü Optimizasyonu: Edizioni Scientifiche Coelum

Yengeç Bulutsusu'nun karanlık uzay dokusu boyunca yayılan ipliğimsi gaz yapıları Bu bulutsu 6500 ışık yılı uzaklıkta patlayan bir yıldızdan, bildiğimiz en yakın süpernovaların birinden geriye kalan tek şey Gökbilimciler ilk kez 1054'te, birkaç hafta boyunca gündüzleri görülecek kadar parlak bir ışıltı saçtığı sırada bu süpernovanın farkına varmışlardı Bu görüntüdeki gazın büyük bir bölümü bazen saatte beş milyon kilometreye varan bir hızla patlama merkezinden dışarıya doğru atıyor

Bir Cüce Yıldızın Son Anları
Fotoğraf : Görüntü: Friedrich Röpke, California Üniversitesi (Santa Cruz) ve Max Planck Astrofizik Enstitüsü, Almanya Süper bilgi işlem: Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı, ABD ve RZG, Almanya

Evrendeki en büyük patlamalardan biri, yakınındaki bir diğer yıldızdan madde emen bir beyaz cüce yıldızda başladı Bilgisayarda üretilen bu modelleme, merkeze yakın bölgede meydana gelen basınç ve ısının bir nükleer patlamayı (A) nasıl ateşlediğini gösteriyor Yanan karbon ve oksijen, -alev (mavi, B)- dışarı doğru dalgalanıyor (C ve D)

Patlamalı Son
Fotoğraf : Görüntü: Friedrich Röpke, California Üniversitesi (Santa Cruz) ve Max Planck Astrofizik Enstitüsü, Almanya Süper bilgi işlem: Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı, ABD ve RZG, Almanya

Cüce yıldız patlıyor ve geride, nikel ve diğer elementlerden meydana gelen haftalarca bir galaksi parlaklığında parıldayan radyoaktif bir bulut bırakıyor

Yıldız Fidanlığı
Fotoğraf : Görüntü: NASA, ESA, M Robberto (Uzay Teleskopu Bilim Enstitüsü/ESA) ve Hubble Uzay Teleskopu Orion Hazine Projesi Ekibi

Yıldızlar burada Hubble Uzay Teleskopu'ndan çekilmiş görüntülerin bir mozaiği şeklinde görülen Orion Bulutsusu'na benzer çok büyük gaz ve toz bulutlarında doğar Böyle bulutsularda soğuk gaz milyonlarca yıl içinde çökerek daha yoğun öbeklere dönüşür Zamanla öbekler içindeki sıcaklık ve basınç yeterli düzeye çıkarak nükleer kaynaşmayı başlatır ve böylece bir yıldız doğar Uzmanlar süpernovalardan çıkan şok dalgalarının gaz bulutlarını itip kakarak ve çökmelerine yol açarak yıldız oluşumunda tetikleyici bir işlev görebileceği kanısını taşıyor

Kütleli Bir Yıldızın Göçüşü
Fotoğraf : Görüntü: Don Dixon (üstte, solda); (B, C) Robert A Fesen, Dartmouth College ve James Long, NASA/ESA (altta, solda ve üstte, sağda); (D) Harvey Richer, İngiliz Kolumbiyası Üniversitesi ve NASA/ESA (altta, sağda)

Sanatçının hayalgücü, yaşananları yakıtı tükenen ve çöken, çok büyük kütleli bir yıldızdan (A) başlayarak betimliyor Patlama (B) yıldızı dış katmanlarından sıyırıyor (C) ve geriye teleskopla elde edilen görüntüdeki bulut (D) kalıyor

Gaz Halesi
Fotoğraf : Görüntü: NASA/JPL/Caltech/Oliver Krause, Arizona Üniversitesi

Cassiopeia A adlı gaz halesi, 325 yıl önce patlayan bir yıldızın kalıntıları Renklendirilmiş bu kompozit görüntünün ortaları yakınlarındaki mavi nokta, çekirdeğin kalıntıları -çok küçük bir parçası dahi Mısır piramidi kadar ağır olacak kadar yoğun bir nötron yıldızı

Geçmiş Patlamalar
Fotoğraf : Görüntü: Carter Emmart, Amerikan Doğa Tarihi Müzesi

Samanyolu'ndaki yıldızların yüz binlerce yıl önce patladıkları bölgeleri gösteren bu haritanın ortasında, kürenin içinde yer alan Dünya'yı vahşet dolu bir tarih sarmalıyor Güneş, en yakındaki dahi yüzlerce ışık yılı uzakta patlayan yıldızlardan biri olmayacak; milyarlarca yıl sonra sadece sönecek

Bir Gama Işını Patlamasının Doğuşu
Fotoğraf : Görüntü: Andrew MacFadyen, New York Üniversitesi ve Weiqun Zhang, Stanford Süper bilgi işlem: LBNL ve NASA Ames

Çok büyük, hızla dönen bir yıldızın ölümünü betimleyen bir simülasyonu yaratmak için yüzlerce bilgisayarın birlikte çalışması gerekiyor Çekirdeğin çökmesinin (üstte) ardından daha yavaş gazlardan oluşan dört püskürmenin (turuncu) çevrelediği plazma püskürmeleri meydana geliyor (mavi) Birkaç saniye sonra (karşı sayfada), püskürmeler uzaya ulaşıyor ve burada parlak gama ışınları yayıyorlar Bu sırada püskürmeler çiçek şeklini alarak süpernovayı tetikliyor Böylesine büyük patlamalar demir, karbon ve oksijen gibi elementlerin evrene saçılmasına neden oluyor Gökbilimci Andrew MacFadyen, "Kanımızdaki demir, süpernovalardan geliyor," diyor "Yıldızlarla aramızda doğrudan bağlantı var"

Kaçış Yok
Fotoğraf : Görüntü: Denver Doğa ve Bilim Müzesi Simülasyon: Andrew Hamilton, JILA ve Colorado Üniversitesi Arka plan: Süper Bilgi İşlem Uygulamaları Ulusal Merkezi

Çok büyük kütleli bir yıldız, ölümün ardından çökerek bir karadelik oluşturuyor Bilgisayarda üretilen bu görüntü, karadeliğin devasa kütleçekiminin lens görevi görerek arka plandaki yıldızların ışığını nasıl büktüğünü gösteriyor Karadelikler görünmez olsalar da gökbilimciler çevrelerindeki radyasyonu -bazı yıldızları bekleyen bu kara kaderin bir kanıtını- saptıyor

Gizli Karadelikler
Fotoğraf : Görüntü: D Finkbeiner (hidrojen)/ESA, INTEGRAL, V Beckmann, NASA-GSFC (gama ışını)

Avrupa'nın INTEGRAL uydusunca x-ışını dalga boylarında oluşturulan bu gökyüzü panoramasında, elmas biçimli işaretler karadeliklerin yerini gösteriyor En kütleli yıldızlar patladığında ortaya çıkan karadelikler görünmezdir; ama güçlü kütleçekimleriyle emilen gaz ısınarak milyonlarca dereceye ulaşır ve x-ışınlarında parlak bir ışıltı saçar "Bir karadeliği gözde canlandırmanın en iyi yolu bir uçurumdan aşağıya inen bir şelale olarak düşünmektir" diyor astrofizikçi Andrew Hamilton "Aradaki tek fark uzaya boşalmasıdır"

__________________