Cevap : Manevi Hastalıklar..

4 Cimrilik:

Efendimiz (sav)’in müslümana kesinlikle yakıştıramadığı, müslümana kesinlikle uygun görmediği manevî hastalıklardan biri cimriliktir Canını ALLAH yoluna adayan mü’minin malında cimrilik yapması mümkün değildir




Peygamberimiz (sav) son derece cömert, iyiliksever, ikramsever, hayırsever idi Kur’an Tercümanı, değerli ilim erbabı ve seçkin sahabî Abdullah b Abbas (ra): “Rasulullah, insanların en cömerdi idi Ramazanda ise son derece cömert idi Yağmur getiren rüzgârlardan daha cömert idi”, ifadesiyle onu en yakından tanıyan bir şahsiyet olarak bu konuda Efendimiz’in sadece uyarılarla yetinmediğini aynı zamanda örnek uygulamalarıyla cömertlik noktasında bize rehber olduğunu dile getirmektedir






ALLAH yolunda infakı emreden ALLAHın Kitabını en güzel şekilde uygulayan Rasul-i Ekrem (sav) yüzlerce tavsiyesiyle ashabın gönlüne ALLAH yolunda infakı aşılamıştı Sahabe gerek yardımlaşma ve kardeşlik konusunda, gerekse cihada maddî- manevî destek verme noktasında, mallarının bir kısmını ALLAH yoluna vakfetmede birbirleriyle yarışıyorlardı







Genç sahabî Cabir b Abdillah (sav): “Rasulullahın –yakın- ashabından olup ta arkasında vakıf bırakmayan sahabî yoktur” derken ashab-ı kiramın bu konuya verdiklerı öneme işaret etmektedir






Peygamberimiz (sav) malının bir kısmını ALLAH yolunda harcayan kişilerin meleklerin duasına erişeceğini bildirmekte ve şöyle buyurmaktadır:
“Kulların sabahladığı hiçbir gün yoktur ki yeryüzüne iki melek inmesin Bu iki melekten biri: ALLAHım! Malını ALLAH yolunda harcayana sen fazlasıyla ver, diye dua eder Diğer melek ise: ALLAHım! Cimriye telef ver, diye beddua eder”







Müslüman kesinlikle açgözlü, hırslı, cimri, maddeci, çıkarcı ve kapitalist ruhlu olmamalı; mü’min kardeşlerine ve iman müesseselerine destek olma konusunda cömert olmalı, ALLAHın verdiği rızkı ALLAH yolunda harcamalı, böylece meleğin duasını almalı, bedduasına uğramamalıdır

Günümüz müslümanı

Günümüz coğrafyasında oluk oluk mü’min kanı akarken, dünyanın çeşitli bölgelerinde din kardeşleri çile ve ızdırap içinde iken, müslümanın kılı bile kıpırdamıyorsa Müslüman elinde maddî-manevî pek çok imkân olduğu halde bunları İslâmın emrinde kullanmayıp “Ben ne yapabilirim ki?!” diyorsa Mü’min kardeşlerinin yardımına koşmuyorsa acze düşmüş demektir






ALLAH davasını savunurken sadece yaptıklarından değil, yapma kabiliyeti ve kudreti bulunduğu halde yapamadıklarından da sorumlu olduğu bilincini taşıyarak çok çalışması gereken müslümanın İslâmî çalışmalara uzak durması, kendisinden beklenen gayreti ortaya koymaması İslâmî şuurda zafiyet alâmetidir






Her konuşmasına “Allahtan korkun” diye başlayan Son Peygamberin ümmeti, ALLAH korkusu yerine basit, geçici ve yersiz dünyevî korkulara kapılırsa; bu eksikliği telafi etmek için imanını, ihlasını ve ilmini takviye edici çalışmalara yönelmeli;



dünyadan çok ahirete yatırım yapan ve tarihin şeref levhalarında yerini almış olan İslam büyüklerinin, cefakâr müslümanların ve özellikle altın nesil Sahabe-i Kiramın sergiledikleri hizmet ve fedakârlık örneklerini iyi okumalı ve hayatlarına bunu yansıtmalıdırlar



Bütün bu manevî hastalıkların çaresi, iman ve kulluk şuurunu güçlendirecek ciddî çalışmalara yönelmektir



Manevî yönden güç kazanabilmek için ALLAHın Kitabı ve Rasûlünün Sünneti iyi anlaşılmalı, Peygamberler Tarihi ve İslam Tarihi güzel bir şekilde incelenmeli, İslâm coğrafyası iyi tanınmalı, vahiy kültürü ile yoğrulmuş olan ilm, takva ve cihad erbabı değerli şahsiyetlerin eserlerinden ve metotlarından yararlanılmalıdır

Selam ve Dua ile