Arada Bir Bunaldığınızda Bu Yazıyı Okuyun

**gülrüba** · 05-12-2009

Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı

Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde

Deniyordu ki; "arada bir, çok bunaldığınızda,hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün"

Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım

Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum

Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düşünmemiz tavsiye
ediliyordu

Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an

Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim

Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın

Diyordu ki; " bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız

O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün

Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin

Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların
yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç
çaresizliğini yaşayın

Bırakın canınız yansın,
bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz

Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi

Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini

Akıllarından ve yüreklerinden geçen
cümleleri hayal edin

Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım

Eşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm
çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine

Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini

Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı

Görüyordum işte "babaaaa

" diye ağlayan biricik oğlumu

Eşim kucağında "ağlayan emanetimle" ayakta durmaya çalışıyordu per perişan

Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu,
o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla

Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi
hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını

Kardeşlerim, akrabalarım
"çok erken gitti, doyamadı oğluna

" diyordu acıyan ses tonlarıyla

Ve dostlarım

Onlar da şaşkındı

Bazısı "daha dün birlikteydik, nasıl olur

" diyordu

Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamını
okumadan kitabın

Bunları seyredip onlara "hayır ölmedim, burdayım

"
demek istedim hayal olduğunu unutup

Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide

Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazar

Kitabı okumaya ne gücüm kalmıştı, ne de isteğim

Almam gereken dersi ve mesajı almıştım

Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum

Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum

Bu olayda tek farkındalık da yok üstelik

Biraz kendime geldikten sonra devam ettim
hayatımın en zor hayaline

Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde
neler söyleyecekleri vardı

Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında

Onlarda bıraktığım izleri,
yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek
ben konuşturacaktım hayalimde

İçlerini okuyacaktım, senaryo bana ait olarak

Yaşarken neler yazmıştım, ölümümle neler okuyacaktım

Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım, ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi, deşifre etmem gereken metin

Canım oğlumun söyleyecek çok şeyi yoktu

Özleyecekti, yokluğumu hissedecekti

Ağlayacaktı aklına geldikçe

Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar
sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duyguları

Ama hayal bu ya, 18-20 yaşına getirdim 2 saniyede oğlumu

"hayal - meyal hatırlıyorum be baba seni

Keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkeğe sohbet etseydik seninle

Bak mezuniyet törenimde de babasızdım

Askere giderken kimin elini öpeceğim senin yerine

Diyecek canı yanarak bir köşede

Sevgili eşim

Benim muhteşem hatunum

Nasıl dayanır bensizliğe?

O ki, benim için her şeyini feda edip koşmuştu bana

Hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı

Bir daha " Seni seviyorum " diyemeyecekti

Bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı

Ve her gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüne

Her sabah da bensiz başlayacaktı koca gün

Tek cümlesi takıldı o an içime;

" Oyunbozanlık yaptın be böceğim, hani beraber ölecektik ?

"

Babam-annem,o bugüne kadar evlat olarak
mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla
kahrolduğum güzel insanlar

Helaldi şüphesiz hakları

Bilerek hiç kırmamıştım onları

Üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım

Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak

Herhalde insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir
anlardan olsa gerek

Diğerlerine geçmiyorum

Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre
"diğerlerine" artık sizler de dahilsiniz

Düşünün, bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza "ölmüş“ diye

Sizler kimbilir neler düşünür ve yazardınız

Eşim şu an yanımda ağlıyor, sanki gerçekmiş gibi

Oysa ki yazarın amacı "Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini" göstermekti

Benim de öyle

Lafı çok uzattım farkındayım

Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek
kadar girintili çıkıntılı

Ben o gün kurduğum o hayalle, canımın tüm yanmasına rağmen
YENİDEN DOĞDUM

Bilgisayar diliyle "format attım hayatıma"

Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes
alıyor olduğum için şükrettim

Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş,
oyun perde demişti

Peki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı

Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamını
getirirseniz buna değer bence

İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı

Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim

Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki

Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın

LÜTFEN ARADA BİR,
BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN,
DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN

Ölümün kime ve ne zaman geleceğini
Yüce Allah' tan başka bilen yok

İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve
nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın,
ertelemeyin

Sizi sevenlere ve sevdiklerinize
daha fazla zaman ayırın

Bilerek - bilmeyerek
kırdığınız kalpleri tamir edin

Ve en önemlisi;

VERDİĞİ-VERMEDİĞİ,
ALDIĞI-ALMADIĞI HERŞEY İÇİN,
TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A

CAN DÜNDAR

05-12-2009	#1
gülrüba	Arada Bir Bunaldığınızda Bu Yazıyı Okuyun Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde Deniyordu ki; "arada bir, çok bunaldığınızda,hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün" Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düşünmemiz tavsiye ediliyordu Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın Diyordu ki; " bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç çaresizliğini yaşayın Bırakın canınız yansın, bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini Akıllarından ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edin Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım Eşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı Görüyordum işte "babaaaa" diye ağlayan biricik oğlumu Eşim kucağında "ağlayan emanetimle" ayakta durmaya çalışıyordu per perişan Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu, o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını Kardeşlerim, akrabalarım "çok erken gitti, doyamadı oğluna" diyordu acıyan ses tonlarıyla Ve dostlarım Onlar da şaşkındı Bazısı "daha dün birlikteydik, nasıl olur" diyordu Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamını okumadan kitabın Bunları seyredip onlara "hayır ölmedim, burdayım" demek istedim hayal olduğunu unutup Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazar Kitabı okumaya ne gücüm kalmıştı, ne de isteğim Almam gereken dersi ve mesajı almıştım Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum Bu olayda tek farkındalık da yok üstelik Biraz kendime geldikten sonra devam ettim hayatımın en zor hayaline Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde neler söyleyecekleri vardı Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında Onlarda bıraktığım izleri, yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek ben konuşturacaktım hayalimde İçlerini okuyacaktım, senaryo bana ait olarak Yaşarken neler yazmıştım, ölümümle neler okuyacaktım Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım, ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi, deşifre etmem gereken metin Canım oğlumun söyleyecek çok şeyi yoktu Özleyecekti, yokluğumu hissedecekti Ağlayacaktı aklına geldikçe Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duyguları Ama hayal bu ya, 18-20 yaşına getirdim 2 saniyede oğlumu "hayal - meyal hatırlıyorum be baba seni Keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkeğe sohbet etseydik seninle Bak mezuniyet törenimde de babasızdım Askere giderken kimin elini öpeceğim senin yerine Diyecek canı yanarak bir köşede Sevgili eşim Benim muhteşem hatunum Nasıl dayanır bensizliğe? O ki, benim için her şeyini feda edip koşmuştu bana Hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı Bir daha " Seni seviyorum " diyemeyecekti Bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı Ve her gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüne Her sabah da bensiz başlayacaktı koca gün Tek cümlesi takıldı o an içime; " Oyunbozanlık yaptın be böceğim, hani beraber ölecektik ?" Babam-annem,o bugüne kadar evlat olarak mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla kahrolduğum güzel insanlar Helaldi şüphesiz hakları Bilerek hiç kırmamıştım onları Üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak Herhalde insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir anlardan olsa gerek Diğerlerine geçmiyorum Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre "diğerlerine" artık sizler de dahilsiniz Düşünün, bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza "ölmüş“ diye Sizler kimbilir neler düşünür ve yazardınız Eşim şu an yanımda ağlıyor, sanki gerçekmiş gibi Oysa ki yazarın amacı "Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini" göstermekti Benim de öyle Lafı çok uzattım farkındayım Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek kadar girintili çıkıntılı Ben o gün kurduğum o hayalle, canımın tüm yanmasına rağmen YENİDEN DOĞDUM Bilgisayar diliyle "format attım hayatıma" Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettim Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş, oyun perde demişti Peki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamını getirirseniz buna değer bence İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın LÜTFEN ARADA BİR, BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN, DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN Ölümün kime ve ne zaman geleceğini Yüce Allah' tan başka bilen yok İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın, ertelemeyin Sizi sevenlere ve sevdiklerinize daha fazla zaman ayırın Bilerek - bilmeyerek kırdığınız kalpleri tamir edin Ve en önemlisi; VERDİĞİ-VERMEDİĞİ, ALDIĞI-ALMADIĞI HERŞEY İÇİN, TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A CAN DÜNDAR __________________ İnsanları sev ve kimseyi kendinden alçak görme Tevazu sahibi ol zira en halis ziynet alçak gönüllülüktür Mütevazi olan kimse en güzel ziyneti takınmıştır Mü,min Mü,min Kardeşinin Örtüsüdür