Dönüşüm...

“İnsanlar, analarından babalarından çok zamanlarına benzerler” (Hadis-i Şerif)

Biz pilav yiyen ve Mesnevi okuyan bir milletiz” (Yahya Kemal)

“Osmanlı’da roman yoktur, çünkü Osmanlı’da trajedi yoktur” (Cemil Meriç)

“Fransız kadınını Fransız romanı yarattı” (Bir Fransız yazarı)

“Gençlerin aynada göremediğini ihtiyarlar tuğlada görür” (Hz Mevlâna)

“Ben gençliği gördüm evlat, sen ihtiyarlığı görmedin” (Dedem)

“Dedem haklı…” (Ben)

Dönüşüm…



Eskiden evlenenlere bir yastıkta kocamaları temenni edilirdi Çiftler bir yastıkta kocardı Evde evin erkeği çalışır, bütün aileye bakardı Evin reisi evden çıkarken kalben Allah’a yakarırdı: “Allahım sen rızka kefilsin, Rezzak’sın, bana bu dünyada rızık vermeyi vaadetmiş çalışmayı da üzerime vacip kılmışsın Bu vacipliğin yerine gelmesi için, senin rızan için çoluğumun çocuğumun rızkının peşine düşüyorum Senin rızan için çalışmayı, helalinden kazanmayı niyet ediyorum” Bu niyetin kendini akşama kadar ibadet sevabı vereceğini düşünürdü

Dükkanını besmelelerle, salâvatlarla açardı Dükkan ekmek kapısı, rızık kapısıydı ama asla “kazanç” kapısı değil Çünkü bilirlerdi ki çok laf yalansız, çok mal haramsız olmaz Şu köhne dünyada namerde muhtaç olmamak yeterdi onlar için Nereden bilsinler, değil namerde, merde bile muhtaç olmamanın gerektiği bir devrin geleceğini Çünkü o devrin mertleri bile namert

Sonra tatlı bir yorgunlukla evlerine gelirlerdi Biraz soluklandıktan sonra sevgili zevcelerinin yine salâvatlarla besmelelerle karıştırılmış, dualarla pişmiş yemeklerini hep beraber yerlerdi Kevser suresiyle demlenen çayları içerlerdi Evde sohbetler edilir, insanlar birbirini dinlerdi Kimsenin anlaşılmak gibi bir derdi yoktu Çünkü herkes birbirini anlardı

Dönüşüm…

Çocuklar oyunlarını kendileri icat eder ya da babalarından dedelerinden kalma oyunları oynarlardı Oyuncak sıkıntısı asla yaşanmaz, bir çocuğun canı asla sıkılmazdı Eve dönme zamanı akşam ezanıydı Akşam ezanı okunduğunda evli evine, köylü köyüne gitmek durumundaydı

Ayağımın altında çağla/Herkes evine dağıla!

Anneler çocuklarının sokaktan eve girmediğinden şikayet ederlerdi Ne bilsinler, gün gelecek; “Bu çocuk dışarı çıkmıyor, varsa yoksa internet… Bilgisayarın başından kaldıramıyoruz!” diyeceklerini Şimdi çocuk psikolojisi, gelişim psikolojisi, çocuk eğitimi gibi onlarca dal, yüzlerce kitap var Acaba neden? Halbuki bizim annelerimiz okuma yazma bile bilmiyordu

Dönüşüm…

Hayat çok pratikleşti Artık her şey çok daha basit, çok daha kolay Artık dudağına, alnından süzülen teri değmeden kendi terinin tadını bilmeden ölen insanlar var Üç ayrı telefonla geziyoruz İnternet her evin içinde Su ısıtarak leğenlerde yıkanılan zamanlar hayal gibi geliyor Herkesin kolunda bir saat, modern zamanların kelepçesi İnsanların her şeyleri var, zamanlarından başka Halbuki sevgiyi yaşatmak için sadece zaman gerekli Peki biz neyi kaybettik zamanımızdan başka?!

Dönüşüm…

Hayat bir düşüncenin ekseninde döner Evvelce din hayat demekti Fikirler, kavramlar, konuştuğumuz kelimeler hep bu hayat çizgisiyle belirlenirdi Şimdi teknoloji ve şahsi fayda Dün Arapça, Farsça kelimeler baskındı dilimizde, bugün İngilizce, Fransızca… “Garbın teknolojisi ve ilmini almalıyız” diyor Mehmet Akif amca, o kadar basit değil Akif amca… Meydana getirilen, üretilen her şey kendi ahlâkını içinde barındırır Hadi sök sökebilirsen Dün bacımın peçesini indirdiler diye silah kuşanan, kurşun atan, bugün arabamı çizdiler diye yedi düvele dümdüz gidiyor da, karısıyla kucak kucağa dans eden adama tebessüm ediyor

Dönüşüm…

Biz hep pilav yiyen ve Mesnevi okuyan bir millet olarak kalmalıydık Trajedi hayatımızda hiç olmamalıydı Kadınlarımız bir sinema filminden ya da televizyon dizisinden fırlamış gibi çıkmamalıydı karşımıza Tuğlayı kafamıza yemeden, toprağın toprağı cezalandırdığını, görünmese de acının var olduğunu anlayabilmeliydik

Doğru söylersin dede, biz yaşlılığı görmedik ama gençliğimiz böyledir

semerkand dergisi 124 sayı (murat çeri)


ZAMAN BENDEDİR VE MEKAN BANA EMANETTİR!!!
Necip Fazıl Kısakürek

__________________