Balık Nerede Kokuyor?

Aslında her şey o kadar yalın ve sıradan ki! Seçimlerden hemen önce bir tanıdıkla konuşuyoruz
Sürekli politikacıların dürüst olmayışından şikâyet ediyor; memleketin dürüst politikacılara ihtiyacı olduğunu söylüyor Dedesinin, babasının ezberini tekrarlayıp duruyor genç adam
" Dürüstlük bir politika türü olamaz; o yalnız politikacılar için değil, hepimiz için olmazsa olmaz bir özelliktir " diyorum
Hiç tınmıyor!
" Kaldı ki bu ideolojik bir yanılgı bence! Bizim hayatımız mercek altında değil ama politikacıların ki hep mercek altında Belki de onlar bizden daha dürüsttür " diyorum
Çok bozuluyor!
Üzerinde durmuyor bile sözlerimin
Sonra kalkıp dükkânına gidiyoruz Seri sonu giysiler satıyor
Bakıyorum, sattığı tişörtlerin bazısının üstünde sonradan eklenmiş ünlü markalara ait sahte etiketler dikkat çekiyor
Gülerek işaret ediyorum
Göz kırpıp " olacak o kadar! " diyor
Olacak o kadar
İşte, güçte, evde, sokakta, politikada Hep bir göz kırpmasına eşlik eden "olacak o kadar"lar!
Dünyamız bu işte!
Politikacılar değişsin istiyoruz ama
Biz, kendimiz
Kıpırdamaya niyetli değiliz
***
40'lı yaşlarında, zarif, şık bir kadın
Canlı, neşeli bir anne!
Nasıl ve nedense artık
Konu cömertliğe, yüce gönüllülüğe geliyor Sevgisizlikten, birbirimize karşı saygısızlıktan şikâyet ediyor
Biliyorum, onun yaşındaki kadınların bu konulara samimi bir ilgisi var
Çünkü o eksikliği erkeklerden daha net görüyorlar Çünkü çocuklarının sevgi dolu bir dünyada yaşamasını istiyorlar
Tam o sırada telefonu çalıyor
Uzak şehirde üniversitede okuyan kızı arıyor
Ev arkadaşıyla evlerini ayırıyorlarmış
Annenin beklenmedik bir telaş içinde kızına şunları söylediğine tanık oluveriyorum: " O salak nasıl olsa ne yemek yapmasını bilir ne bir şey! Mutfaktaki pirinç, bulgur, ne varsa almayı unutma! "
Derken durup "Buzdolabını sen alıyorsun kızım, değil mi?"
Karşıdan gelen cevabı ben bile işitiyorum
"Anneeeee! Ayıp ya, buzdolabını Nesrin'in annesi almıştı!"
Böyle işte!
Cömertliği severiz mesela
Ama hep bize karşı cömert olunsun isteriz Bizim cömert olmamızın adı ise çoktan konulmuştur: Aptallık!
***
Demek istediğim şu
Nerede yeniliyoruz?
Politikada mı?
Toplumsal kurumlar düzeyinde mi?
Makro ekonomide mi?
Hiç sanmıyorum
Kendi küçük hayatlarımızda yeniliyoruz
Balık orada kokuyor
Evde, işte
Hatta zihnimizde
Hiç sorgulamadığımız alışkanlıklarımızda; gelenekleri unutmuşluğumuzda
Bir genç geçenlerde " Haşmet abi, sıkı bir entelektüel olduğunu biliyorum ama o dandik yazılarına akıl erdiremiyorum " diyen bir mektup göndermişti
Ona da bu yazı vesilesiyle selam etmek ve demek isterim ki
Çok dandik bir hayat yaşıyoruz sevgili kardeşim Ne sandın!