Kur'an Nuru ve Akıl Gözü..

Göz görme âleti, akıl ise anlama âletidir Gözün, güneşe muhtaç olması gibi, akıl da hakikatları görmekte Kur’ân’a muhtaçtır
Bir kimse, benim gözüm var, o halde güneşe ne ihtiyacım olacak? dese ve karanlıkta görmeye çabalasa gözünü bir çiviye çarpıp kör edebilir
Aynen bunun gibi, Kur’ân nurundan gaflet ederek hakikat arayan akıl da kendini yaralayabilir ve öldürebilir

İlkokula giden bir talebe, ilim öğrenebilmek için, hocanın A dediğine A, B dediğine ise B demeye mecburdur Bir talebe, ben hocanın her dediğini kabul ettikten sonra bendeki aklın ne hükmü kalıyor? Gibi bâtıl bir fikirle aklını anlama âleti olmaktan çıkarıp itiraz âleti haline soksa, bu talebe okuldan diploma yerine belge alacak ve cehaletten kurtulamayacaktır
Bu âleme nereden geldiğimiz, bu dünyadaki vazifemizin ne olduğu ve bu dünyadan sonra nereye gideceğimiz gibi hususlarda, bütün akıllar mezkûr ilkokul talebesinin aklı gibidir Bu mes’eleler, mücerred akılla tartılmayacak kadar azîm ve insan hayâlinin avlayamayacağı kadar geniştir

İstisnasız olarak bütün insanlar bu âleme iradeleri haricinde geldiklerinden ve bu âlemden gidişleri de yine kendi ihtiyârları dışında cereyan ettiğinden, hiçbir kimse yukarıda bahsedilen mes’eleleri, Kur’ân hakikatlarına göz kapayarak kendi aklına göre izah edemez