İstanbul Surları

Zaman su gibi akıp yiyorken asırları,
Kim bilir neler gördü, şu İstanbul Surları?
“İstanbul fethedilir; mutlaka fethedilir;
O beldeyi fetheden emir, ne güzel emir,
O fethin askerleri de güzel askerdir”
Bu muştuları veren, sevgili Peygamber’dir
Ayasofya hayrandı o muştuyu yazana,
Ayasofya hasretti, minareye ezana
Madem ki yüce Resul, işaret buyurmuştu,
Emirlerin hülyası olmuştu hep bu muştu
Toplandılar binlerce kutlu çağın yıldızı,
Bu surların önüne geldiler dizi dizi
Yıkık burçlar şahittir, kaç yiğit burda kaldı;
Doksanlı yaşlarda bir Koçyiğit burda kaldı
Tevhidin gecikmesi giderdi ki zoruna;
Ayasofya dargındı İstanbul’un suruna,
Göğsünden ulu çınar fışkırdığı zamanda,
İstanbul sevdaları yaşıyordu Osman da
Bu surlar görünürdü, Bursa’daki Orhan’a,
Kosova’da can veren Hüdavendigar Han’a
Peygamber muştusunu resmetti hep nakkaşlar,
Yıldırım kaç kez çarptı, dillendirsin şu taşlar,
Çelebi Mehmet köprü oldu kutlu askere,
Murad-ı Sani gelip kuşattı, hem kaç kere
Bir çocuk ki derdi hiç olmadı çelik çomak,
Hedefleri büyüktü; çağ kapamak çağ açmak
Mürşitlerin elinde yoğruldu deha beyin,
Bu surlarda kaç taş var, sayardı geceleyin
Maddeyi mana ile beraberce resmetti,
Kuşanmıştı tedbiri, tekniği, feraseti
Tahta oturduğunda, emir verdi askere,
Yürüyün çıkıyoruz bir mübarek sefere!
Dev gibi namluları çeken binlerce manda,
Ordular buluşmuştu, emredilen zamanda
Denizde orman gibi duran direk ve yelken,
Boğazı bekliyordu, kutlu zaman gelirken
Toplar verdikçe selam, taşlar gelirdi vecde,
Bu surlar bazen rüku ederdi bazen secde
Her tepede bir mehter, kösler davullar kat kat,
Sesler orduya kamçı, düşmana ise tokat
Surlar diz çöktürüldü, top top olan demirle,
Dağlar gemi taşıdı, verilen sert emirle
O gün öyle muhteşem ve mübarek bir gündü,
Şükretti Ayasofya, kıbleye doğru döndü
Fatih’le rahatladı, Yahudi, Rum, Ermeni;
Ey insan, senden bekler bir tek dua vermeni!
Taşlarında yazılı, kara ve ak sırları,
Artık kara görmesin, şu İstanbul Surları…

Ekrem Şama