Geleceğin yollara umudumu yerleştirdim
Dikenlerin üzerine sevdamı gergef yaptım ki, hepsi güle dönsün
Bahar gelecekti, Sen de gelecektin baharla
O zaman visaline açacaktı bütün çiçekler ve visal kokacaktı her biri
Rüzgar vuslat türküleriyle esecek, yapraklar Sana doğru kımıldanacak, semalar gelişine ağlayacaktı sevinçten
Sen gelecektin bulutlar siyah örtüsünü çıkaracaktı
Yıldızlar sönecek, aydınlığında parlamaya devam edeceklerdi
Sen gelecektin; Ay kararmışlığını Seninle giderecek, güller gibi kokmanın ne demek olduğunu Senden öğrenecekti
Sen gelecektin; Güneş yeniden tebessüm edecekti
Sen gülecektin zerreler ihtizaza gelecekti
Sen gülecektin bin bir Ebu Zerr bakışlı hasbi yüreğimin çöllerinden geçip Bedr’e fethe gidecekti
Sen gülecektin, kainat gülecekti Seninle…
Geleceğin yollarda, ümidim taşların gözyaşlarını barındırdı
Dikenler parçaladı sevdamın gergefini
Bahar geldi, çiçekler hasretine açtı
Gökyüzü, Nuh Tufanı’na taş çıkardı
Ağaçlar hasretinle sararıp solarken, bulutlar yas ilan etti
Sen gelmedin, Ay kararmışlığıyla dağıttı yakamozları
Gönlümün gülleri Nemrut’a har,
baharın gülleri İbrahim’in(a
s
) ateşine yar oldu
Yıldızlar daha önce baktığın izlere gözyaşlarını akıttı
Ve gelmeyişinin hüznü parladı gönlümüzdeki okyanuslarda
Bilirim bizim yüreğimizdir taşlara dönen, bizim kalblerimizdir
Bir türlü Sana dönemeyişimizin, gözlerindeki yaşları dindiremeyişimizin, yüreğindeki hüznü gideremeyişimizin taşlaşmışlığıdır Sen’i bizden uzak tutan
Ne Sen’in nede Sen’den sonrakilerin ayak izlerini takip ettik
Hep Sen’den gayrısına kaydı bakışlarımız
Adımlarına, yoluna, Sana yar olamadık
Sen Firdevs’i bırakıp bize döndün, biz dünyayı bırakıp Sana dönemedik
Sen arşların arşında büyüklerin en büyüğüyle muhatapken bizi sayıkladın, biz küçüklerin en küçüğüne tenezzül ederken, Sen’i unuttuk
Bizim yüreğimiz, bizim kalbimiz, bizim halimizdir taşlara dönen
Sen’i birtürlü hakkıyla sevemeyişimizin taşlaşmışlığıdır gelmeyişinizin sebebi…
Ey her saniye yağıp da farkına varamadığımız rahmet deryasının kaynağı!
Ey Güneşe Güneşliği, güllere güllüğü, bize de insanlığı öğreten!
Ey ümitlerimizin Efendisi! “Miraç’tan iner gibi, Hac’dan döner gibi” beklediğimiz!
Ey varlığında güzel bir düş, sıcacık bir gülüş ve Cennette geçirilen bir an, yokluğunda ise hazan olduğumuz…
Ağlatmışlığın burukluğu, kirlenmişliğin utancı, küçüğe tenezzül etmenin küçüklüğü ve günahların ezikliği ile bekliyoruz Sen’i
Gözlerimizle değil Sana aç gönüllerimizle bekliyoruz
Mekke’den Medine’ye hicret eder gibi dön
Belki oradakiler gibi hasbi değiliz; ama Sen’i görmeden inanan, gecelerde Sen’i arayan, seccadelerinde okyanuslar barındıran hasbiler aşkına, Sen’i alemlere rahmet olarak gönderen ve isyanlarımıza rağmen bizi helak etmeyen Yaradan aşkına dön…
Gözlerimizde semaların gözyaşları, yüreğimizde ademvari pişmanlıklar… Cennet’ten kovulmuş gibi bir hal içindeyiz
Ve biz ellerimizde geleceğine dair küçücük bir umut taşıyoruz
Arşların arşına, Sen’i bize gönderen Rabb-i Rahim’e dönüp diyoruz ki:
Ey Allah’ım bizi ‘Gül’süz bırakma…