Kolera ~ Zor Soruları Bilemem

Zor Soruları Bilemem


Gece saçlarım kadar uzun yinede sabaha yetiştim
İçime yapılan onca baskının şaşkınlığında yinede direnebilmişim
Ben Esen özür dilerim rüzgarla geldiğim için acele gelmişim
Yanına varana kadar biçok vesveseden geçtim
İki yüz sahibi yüzlerce insanla arkadaşlık ettim
Böyle uyanık kaldım böyle savaşabildim belki de
Hangimiz ölümü seçer gidenden vazgeçerde
Bedduacı değilim hayata bu bi bubi tuzağı
Ulaştı çığlık uzağa yağmur güler sema ağlar halime
Merhametten doğdu rahmet haine
Gördü hali küçük alime düşündü tek bir hamlede
Köpek olduğunu biliyordum da
Bu kadar çabuk ısıracağını bilmiyordum
En âLâ köpeğin sen olduğunu bilmiyordum
Tuttuğun yoLun ateşi çıkacağını sezmiyordun
Kör olmuştun önünü görmüyordun

Nakarat

Sormaa , zor soruları bilmem
Alalade bir insanın dediğine gelmem
Fevkaladenin fevkine vardım daldım, daldım , daldım
Geç bu eziyeti , geç sen
Sen sensen ben de benim herkes kendine kurban
Kendimi ben saldım , saldım , saldım

Kurtulamasaydı İbrahim ateşten canımı terkederdim
Çıkamasaydı Yusuf kuyudan boğula boğula can verirdim
Kim bana yansın ağlasın?Dert adamdan başka mahlukatta olmaz
Analt KoLo , ağlasın , ağlasın
Gücümü toplamışken kalkıp gideyim
Akılda baştan gitti bu ne aşk , bu ne iş , bu ne dert iş imiş ?
Herkes Külhan beyi birbirine girmiş
Bu tutmuş , kesmiş , bu yemiş , sindirmiş
Hergün ayrı bir zindanda suskunum
Sense canına aşık alnım ateşlendi sardı içimi sarmaşık
Kaç yılım varsa koydum ortaya sende gör artık
Tuttuk ikiye ayrıldık kimler zındık kim sıddık
Bulanık bakışım altında tenimin rengi depertti
Hayat çekti bir kolumdan beni de beşikten kertti
Bakışlarım sertti evet oncağazım mertti
Kolera bir kadın değildi baştan aşşağı dertti

Nakarat

Sormaa , zor soruları bilmem
Alalade bir insanın dediğine gelmem
Fevkaladenin fevkine vardım daldım, daldım , daldım
Geç bu eziyeti , geç sen
Sen sensen ben de benim herkes kendine kurban
Kendimi ben saldım , saldım , saldım