Bir Mersiye ,Bir Hicviye ,Bir Niyet..

Elim bir yere varmıyor Dokunduğum yerler kanıyor Ağlıyor gözümün değdiği yerler dudağım

-Güzellik mersiyesi-
Ellerin kınalanmadan kanlandığı dünyada;yavaşça acıyla ve sessizce
ölüyoruzDillerini kaybetmiş insanların duyma meyillerini de kaybetmesinin vakti
şimdiVicdandan bahsetmiyorum! Zira,vicdan görsem insan derimİnsan görsem vicdan
derim
Hislerin hissizleştiği dünya,işte bir köpek kadar alçakça!
Sapan taşı ile kuşlara acıyıp suçlara hükmeden çocuğa ,ateşler saçan vahşi,
düşünmedin mi ebabil bahsini?
Elinde olsaydı tank,tüfek ve misket yapar mıydı çocuk ettiklerinin aksini!

Şimdi sessiz o müthiş gaza’nın kızlarıBekleyecekleri ve bekleyecek vakitleri
yok…Saçları savaşa örülü,sözleri duaya meyilli ,gözleri ölüme kurulu kızlar Ve
şimdi mev’ûde*lik yaraşır Gazze’nin kızlarınaÖlüm hiç yakın olmadığı kadar yakın
şimdi hayataGözlerinin sevdiği mevsim ,katran saçacak ruhuna!
“Dur ,bekle düşeceksin!” diyen annelere karşılık ,Gazze’nin kanlı kefenli
anneleriSöyleyin ,şimdi hangi ressam resmetmeli bu ateşin suretini?!

- Vicdansızlık hicviyesi-

Ey kalpsiz adamlar! Vicdanlarınız yok biliyorumRuhunuz hiç olmadı,kalbiniz
vicdanlarınla ölmüştü zatenŞimdi o et yığınları bedenlerinizle mi düşlüyorsunuz
Gazze’nin akıbetini?
GAZZE ayakta,GAZZE ayakta! Hey gazze: ALLAH azze ve celle…
Misketi sevemeyecek yeni nesil çocuklar kan kusturdunuz!
Gözler mi kördü ki, masumları vurdunuz?
Şimdi hafiften meyilli bir özürşimdi siviller için bir özürşimdi çocukların
misketini,başlarına ölüm diye yağdırdığınız için özür!Ve şimdi bizden size özür ;
İnsan sandık,vicdan bekledik ÖZÜR! [kalplerinizin özrünü biz telafi edemeyeceğiz
,üzgünüz!]

-Son Köz Niyeti-

Bir kefeye Gazze’yi verseniz diğerine insanlığınızı,o terazi hiç tartmayacak
bilesiniz…Ağır tartacak Gazze ,olmayan insanlığınızdan
Lakin velakin “ Ahval-i Gazze’ye biz ölsek de ölmesek de ağlayacak tasvirimiz**”

*Mev’ûde:Cahilliyye döneminde ölmeden diri diri toprağa gömülen kız çocuklarına
verilen ad
**Demiş Muallim Nacî çekildiği fotoğrafın altına “Mudhikat-ı dehre ben ölsem de
tasvirim güler”

Senai Demirci

__________________