Ummanında Kaybolduğum Nursun

Ummanında Kaybolduğum NURSUN
Mecnun un Leyla da aradığı, yandığı,
Çöllerde kana kana yudumladığı Senin sevgindi
Annesiz bir çocuğun Anne diye uzandığı,
Babasız gecelerde Baba diye andığı Sensin
Soğuk ve insaf bilmez yanlızlıklarda hangi hasta vardır;
Gözyaşı döksün de o yaşlar senin avucuna damlamasın?
Hangi masum,hangi mazlum vardır ki ?
O merhamet deryası yüreğini sığınak yapmasın
Ey Sultan-ı Levlâk! Kardanadamıyla güneşe çalım satan
Bir çocuğa bakar gibi baktın bize
Sağnak yağmur altında ateş yakan bir yolcuyu
İzler gibi izledinBilmiyorlar Allah ım dedin;
Bilselerdi yapmazlardı
Herşeyin önü O ndan sonu O na;
Varlıklar adedince Selam Sana, Sâlât Sana
Ummanında Kaybolduğum Nursun
Her akşam gurûbla ayrılan heyecanın kucağında görünensin
Bırak 42 ndi yağmurları saçlarında gezinsin
Sensizlikten yorgun düşmüş bakışları avuçlayıp
Semaya ser ve öylece kal
Sığındığın Rahman ın Sırdaşı Olarak
Ben geçici hazların sardığı bedenimde
O beden tabutunun en derininde
Nefsimin esiriyimAma SEN :
Ummanında Kaybolduğum Nursun
Azaba ramak kalmış şu dakikalarda
Beni Hayalinle korursun
Aranan yine SENSİN Saikalarda,
Kutsî perdelerin kalktığı anlarda,Özlemimsin SEN
Ummanında Kaybolduğum Nursun
Gölgen vurur düşlerimin yazgısına
Ben O Nurla Kutsîliği tadarım
Yüzümde meltemlerden arda kalan serinlik,
Muhabbet; sabahlayan hislerimin en ücra köşesinde
Düşmanım benlik; yalnızca bir benlik
Yoluma set çeken ve SENİNLE kaybolan basitlik
Düşündüğünü zincire vuran benim
Şafakla kaybolan benim
Ve ellerim SANA uzanır
Ey Sultan-ı levlâk!
Düşmanını elleriyle besleyen bir insana bakar gibi baktın bize,
İlâcını ateşe atan bir hastayı izler gibi izledin
Bilmiyorlar Allah ım dedin,bilselerdi yapmazlardı
Herşeyin önü O ndan sonu O na
Varlıklar adedince selam SANA, sâlât SANA:

SEN İÇİMDE YANAN TATLI BİR KORSUN,
VE SEN UMMANINDA KAYBOLDUĞUM NURSUN

__________________