Süleymaniye Camii

Yahudinin İnadı Camiyi Geciktirdi
Kanuni Sultan Süleyman, hayır eserlerinden olan Süleymaniye Camiinin yapılması için mimarbaşı Koca Sinan’a emir vermişti
İstanbul adım adım araştırıldı ve caminin yeri ayin edildi Fakat bir problem çıktı Cami arsasının içinde tek odalı bir kulübe vardı Bu kulübe bir Yahudi’nin kapısını çaldılar:
— Kulübeni padişah efendimize satar mısın?
Yahudi hiç düşünmeden cevap verdi:
— Ben evimden memnunum Yeri de güzel Bütün Haliç’i görüyorum Kimseye satmaya niyetim yok
Fiyatı yükselttiler fakat Yahudi’nin inadı tutmuştu Bir türlü razı edemediler Sonunda padişaha bildirdiler:
— Arsada bir Yahudi’nin kulübesi var Satmaya yanaşmıyor İsterseniz el koyalım, zorla alalım
Muhteşem Süleyman başını iki yana salladı:
— Bizim görevimiz dini, mezhebi, inancı, soyu ne olursa olsun, herkesin güven içinde yaşamasını sağlamaktır Biz rahatsızlıkları önlemek için varız, kimseyi rahatsız etmeyiz Cami inşaatına hemen başlanmasını istediği halde başlayamıyordu Bu da Kanuni’yi rahatsız ediyor, fakat zora başvurmuyordu O, adalet dağıtmakla görevliydi Adaletsizlik yapamazdı
Sonunda Şeyhülislam’a başvurdu Durumu bildirdi Bu konuda İslam dininin hükmünü sordu
Şeyhülislam hiçbir zorlama yapılamayacağını bildirdi Çünkü mülkiyet hakkı vardı İslam dini kimsenin malının zorla elinden alınmasına izin vermiyordu Bu kural hiçbir şekilde çiğnenemezdi Yahudi isterse kulübesini satmazdı O ölse bile çocukları da satmayabilirlerdi Çünkü İslam dini miras yoluyla malın babadan evlatlara geçmesini de güven altına almıştı
“Yahudi’yi ikna etmekten başka çareniz yok hünkarım” diyerek sözlerini bitirdi
Sultan Süleyman düşünmeye başladı İsterse bir emirle Yahudi’nin kulübesini elinden alabilir, bir emirle sürebilir, bir emirle öldürtebilirdi Fakat böyle yaptığı taktirde İslam dininin hükmünü çiğnemiş olur, ahirette cezaya çarptırılırdı
Kalktı, doğruca kulübenin sahibi olan Yahudi’ye gitti Ona ve çocuklarına her türlü güvenceyi vererek onu kulübeyi satmaya razı etti O arsada muhteşem Süleymaniye Camii yükseldi

Kaynak: Perin, M (Der) (2005) Ahlak Öyküleri Konya: Kervan Yayın Dağıtım, s 148-151