Ey Âzâlarım!

Göz, neyi görürse, akıl onun derdine düşüp onunla meşgul oluyor

Öyleyse, ey göz, güzel bak !

Sen güzel baktıkça, güzeli gördükçe, kainatın sayfaları açılacak bir bir önüne
Sen bakmaman gerekenlere baktığında, yorulacak akıl ve kalpGayenin önünü toz kaplayacak

Kulak, işittiği sözleri tekrarlıyor

İşitilenlerden akla bir yol gidiyor sanki ve gereksiz her söz, o yolda ilerleyip, beyin kıvrımlarında yerini alıyor

Öyleyse, ey kulağım, kötü şeyler işiteceğini bildiğin yerden kaçGıybet ve dedikoduya kapan


Eller ve ayaklar, her gün türlü işte çalışıyorGidilmesi yere götürmeyip uzanıveriyor bazen ayaklar bir yerlere

Bazen, eller, vermesi gereken yere uzanmıyorGeri çekiliyor

Öyleyse, ey el, “veren” olVe ey ayak, en güzel yerlere taşı bu bedeni

Kalp, neyle doluysa, ameller de o yönde oluyorKalbin ne kadar kısmını boş sevgiler kaplıyor?Sevgilerin esas sahibine yönelmeyince, bir yük oluyor kalp

Ey kalp, seni Yaratan’dan çok sevebileceğin kimse var mı?…

Akıl…Güzelliklerin de, kötülüklerin de gerçekleşmesinin önceki durağıİradeyle yönlendirilen, niyetlerle anlamlanan ameller…

İşte ey aklım, düşünmektir mesleğin Tefekkürdür emelin

Hayrı ve iyiyi hayal etmekte, hayra karar vermekte, iradene hakim olmakta, yani senin işleyişinde belirleniyor her şeyÇizgiler böylece çiziliyor

Dil, türlü tatlarla mütelezzizTürlü kelamlarla müteellim
Bazen, dökülen kelamın her biri ayrı bir tohum, ayrı çınarlar yetiştirecek
Bazen, ağır bir yük olarak inecek insanların kalbine kırıcı sözler

İşte, ey dil!… Sarf ettiğin sözleri koru…Hayra dön, şerde tutul

İyi tad Fabrikanın yasakçısı hükmünü koru

Bütün âzâlarımızın her daim şükrünü edâ edebilme duâsıyla…!

__________________