Ben Seni Sevmiştim İşte..

Ölümün sesini duyuyorum her aklıma gelişinde… İçimde sana karşı büyüttüğüm bir kinle yaşıyorum artık
Sevgiyi kalbimin derinliklerine hapsetmiş ya da bir rafa kaldırdığım tozlu kitapların arasında beklemeye ve ömrümün sonuna kadar bekletilmeye mahkûm bir suçlu gibi görüyorum
Tüm zamana tüm yaşananlara isyanım…
Özlemek ve özlediğini hissetmek zor bir duygu olsa gerek Tüm benliğimde seni özlüyor seni duyuyorum
Sadece silememek yalnızlığı
Ne zaman seni unuttum desem o günü kendime zafer ilan etsem; hep gözlerin geliyor gözlerimin önüne
Düşsel diyarımda tüm çıplaklıyla uzun bir yolculuğa çıkıyorum Düşleriyle beslendiği acıları da üstüne eklediği bedelin ağır olduğu bir hayat yolculuğu benimkisi…
Böylemi olmalıydı
Böyle mi bitmeliydi zamansız gelen sevdamız
Seni gördüğümde hayat bulan gözlerimin elini tuttuğumda içimi ısıtan yüreğimin sana dokunduğumda yaşadığını farkına varan bedenimin suçu neydi
Söyle suçumuz neydi bizim Kabıma sığamıyorum artık
Günler saatler bitmek bilmeyen geceler…
Yaşamak zor geliyor benliğime sürükleniyor yüreğim bilinmeyen dünyalara kararıyor sabahlarım ve acıtıyor canımı bitmek bilmeyen arkası tükenmeyen sorular
Şimdi kutla zaferini haykır dünyaya övün eserinle, övün zalimliğinle bazen düşünüyorum da yanlış bir zaman mıydı başlayan bu aşk hikâyesi Belki…
Neyse boşver ne önemi var ki beklilerin keşkelerin
Ben seni sevmiştim işte
Seni kabul etmiştim yüreğimin hâkimi
Bu gerçeği kabullenmemek neyi değiştirir ki…

Bir gün anlamsızca bir gözyaşı düşerse gözünden bil ki bir bedel ödüyorsundur
Unutma ki her bedel bir gözyaşı; her gözyaşı bir bedel sürükler peşinden
Ben ödediğim her bedel için çok gözyaşı döktüm
Gün gelecek senin için döktüğüm gözyaşlarının bedelini çok ağır ödeyeceksin
Ve ben yüreğimi senin döktüğün gözyaşlarıyla söndüreceğim…