Bitli Ayşe

**Equinox** · 01-28-2009

Bahri Öğretmenin,Öğretmenliğe başladığının ilk yıllarıydı

Anadolunun küçük ve köhne bir köyünde ilkokul öğrencilerine hayatın ne olduğunu anlattığnı zannediyordu

Mesleğe ilk atılmış olmanın şevki ve heycanı içerisinde minik yavrularının her şeyi ile ilgilendiğini ve kendisinin başarılı olduğunu düşünüyordu

Belki de tecrübesizliğinin verdiği casaretle ben bilirim havasının yanına öğrencilerinin yavrularının her şeyine hakim olduğunu düşünürken bilmeden kibir ve gurur yumaklarını içinde büyütüyordu

Bir sabah, arka sıralarda oturan kız öğrencilerinden birisinin gelmediğini fark etti

Halbu ki, o güne kadar pek devamsızlık yapmadığını gözlemlediği öğrencisi acaba niye okula gelmemişti

Zaman ilerledikçe öğretmenin içinde bir sızı oluştu ve giderek alevlenmeye başladı

Daha fazla dayanamayarak sınıfdaki öğrencilere Ayşe nin niçin gelmediğini sordu

Aldığı bilmiyoruz cevabı merakını bir kat daha artırdı

Sınıfa; Ayşenin evini bilen var mı dedi

Oysa ki, köyde oturan bütün öğrenciler elbette bir birlerinin evlerini bilirdi

Öğretmenin bir kaç öğrenciyide alarak okula gelmeyen Ayşe nın evine gittiler

Ev demeye bin şahit isteyecek barakada kimsecikler yoktu

viraneye dönmüş evin naylondan el yordamı ile tutuşturulmuş sözde kapıyı öğrtmen aralayınca karşılaştığı perişan manzaradan şok oldu

Evet anadoluda bir mahrumiyet köyü evet bu köyde ondan da mahrum bir ev

Öğretmen arkadaş olayları yavaş yavaş anladığını düşündüğü bir sırada, yanındaki öğrencilerinden birisinin

- Öğretmenim;ben Ayşenin nerede olduğunu biliyorum dedi

Çocuklar önde Öğretmen arkada yürüdüler

evet geldikleri yer köyün alt girişinde bulunan mezarlığıydı

Köy kadar perişan, adı gibi garip, taşlar kadar soğuk

ama ortada bir sıcaklık var ki, tunçtan yürekleri bile eritecek derecede

Öğrenci Ayşe bir mezarın taşına sarılmış hıçkırarak ağlıyor ve o meleksi, sabi dudaklarından dökülen cümle:

- Anam

anam

canım anam

gurban olduğum anam; ne olurdu
sen yaşasaydın da saçlarımı yıkayp beni temizleseydin

O zaman Öğretmenim bana Bitli Ayşe diye kızmazdı

anam

anam

Bir öğretmenin yüreğinden alıntı

01-28-2009	#1
Equinox	Bitli Ayşe Bahri Öğretmenin,Öğretmenliğe başladığının ilk yıllarıydıAnadolunun küçük ve köhne bir köyünde ilkokul öğrencilerine hayatın ne olduğunu anlattığnı zannediyordu Mesleğe ilk atılmış olmanın şevki ve heycanı içerisinde minik yavrularının her şeyi ile ilgilendiğini ve kendisinin başarılı olduğunu düşünüyordu Belki de tecrübesizliğinin verdiği casaretle ben bilirim havasının yanına öğrencilerinin yavrularının her şeyine hakim olduğunu düşünürken bilmeden kibir ve gurur yumaklarını içinde büyütüyordu Bir sabah, arka sıralarda oturan kız öğrencilerinden birisinin gelmediğini fark etti Halbu ki, o güne kadar pek devamsızlık yapmadığını gözlemlediği öğrencisi acaba niye okula gelmemişti Zaman ilerledikçe öğretmenin içinde bir sızı oluştu ve giderek alevlenmeye başladı Daha fazla dayanamayarak sınıfdaki öğrencilere Ayşe nin niçin gelmediğini sordu Aldığı bilmiyoruz cevabı merakını bir kat daha artırdı Sınıfa; Ayşenin evini bilen var mı dediOysa ki, köyde oturan bütün öğrenciler elbette bir birlerinin evlerini bilirdi Öğretmenin bir kaç öğrenciyide alarak okula gelmeyen Ayşe nın evine gittiler Ev demeye bin şahit isteyecek barakada kimsecikler yoktu viraneye dönmüş evin naylondan el yordamı ile tutuşturulmuş sözde kapıyı öğrtmen aralayınca karşılaştığı perişan manzaradan şok oldu Evet anadoluda bir mahrumiyet köyü evet bu köyde ondan da mahrum bir ev Öğretmen arkadaş olayları yavaş yavaş anladığını düşündüğü bir sırada, yanındaki öğrencilerinden birisinin - Öğretmenim;ben Ayşenin nerede olduğunu biliyorum dedi Çocuklar önde Öğretmen arkada yürüdüler evet geldikleri yer köyün alt girişinde bulunan mezarlığıydı Köy kadar perişan, adı gibi garip, taşlar kadar soğuk ama ortada bir sıcaklık var ki, tunçtan yürekleri bile eritecek derecede Öğrenci Ayşe bir mezarın taşına sarılmış hıçkırarak ağlıyor ve o meleksi, sabi dudaklarından dökülen cümle: - Anam anam canım anam gurban olduğum anam; ne olurdu sen yaşasaydın da saçlarımı yıkayp beni temizleseydin O zaman Öğretmenim bana Bitli Ayşe diye kızmazdı anam anam Bir öğretmenin yüreğinden alıntı __________________ CHP’siz Atatürkçü,MHP’siz milliyetçi,AKP’siz Müslümanım,Allah istismarcılardan korusun