Cevap : İstanbul

Gittikçe İstanbul Oluyorsun

Sabah ezanları ayrılığa çağırıyor beni,

Üsküdar vapuruna son binen yolcu olmayı ben seçmiyorum

Dolmabahçede dolan gözlerim,

Arkandan bir kova su oluyor,

Erken gelesin diye

İki gözüm iki köprü,

Arabalar mı hızlı akıyor

Yoksa gözyaşlarım mı?

Beyazıt meydanında mendilimi yitiriyorum;

Yerebatan kuruyor,

Yerebatasıca gurbet

Beni can evimden vuruyor

Süleymaniye gibi heybetli oluyorsun bazen,

Ortaköy gibi mağrur,

Kızkulesi gibi yalnız

Ayasofya gibi mahsun olma diye;

Uzatıyorum elimi Yeditepe üstünden,

Elin elime değmeden,

Ayaklarım Haliç´e değiyor,

Sen istanbul oluyorsun,

Ben deniz

Tam ortasından geçiyorum bu şehrin

Bir yanım Avrupa,

Diğer yarım Asya,

İki yakamı bir araya getiremiyorum!

Sen ulaşılmaz oluyorsun,

Ben uzlaşılmaz

Galata kulesinden uzatmanı bekliyorum saçlarını,

Sen prenses oluyorsun;

İstanbul rüyalar şehri

Sultanahmet meydanına bağlıyorum atımı,

Atım tarih oluyor,

Adın istanbul

Bir bir ışıkları yanıyor şehrin,

Bir siluet gibi önümde duruyorsun,

Sende beyoğlu gibi beni umursamıyorsun,

Gittikçe istanbul oluyorsun

Ben,

Fatih'in

Eyyüp Sultan'ın olan

Bu kutlu kentte

Sadece senin olmak istiyorum

Gittikçe İstanbul oluyorsun,

Gitme öyleyse;

İki İstanbul hasreti

Fazla bu gönüle

__________________