Sana Kaybetmek Düşer

Yani diyorum ki aradan geçen onca yıldan sonra bir de dönüp bakarsın ki hepsi kocaman bir boşlukmuş

Sen saçımı süpürge ettim diye övünürken yıpranan eski süpürgenin en iyi ihtimalle kapı arkasına bırakıldığını fark edersin

En iyi ihtimalle kapı arkasında kaldığını anladığında üstelik

Bu yüzden mazlum olarak yaşamayı tercih etmek yanlış olmalı diyorum

Bu yüzden kimse kimseyi kandırmasın diyorum

Bu yüzden kimse kendisine yalan söylemesin diyorum

Arkadaşından daha çok üzülemez kimse arkadaşının kederli yalnızlığına

Uzantısı bir biçimde kendinde bitmiyorsa, hiçbir felaketin fazlaca önemi yoktur günümüz bencil insanının değerlerinde

Yalan mı?

Tercih edilmeyen olmak öfkeli ve yalnız kılar insanı, bilirim!

Oysa hayatta her şey yüzde elli ihtimal üzerindedir

Ya terk edilen kişi olursun ya da uğruna her şeyin feda edildiği

Ya bırakılansındır ya da bırakan

Ya kurbansındır ya da kahraman

Ve çoğu zaman hayat her iki uç arasında sürükler insanı

Ömrünün bir noktasında zafer sarhoşluğu yaşarken bir bakarsın ki yenilmişsin

İşte o zaman, kazandım ya da kaybettim sanmanın bir önemi kalmıyor

O halde?

O halde?

O halde sevgili okur

Neden kurban olmanın güzel olduğunu sanıyor insan?

Kendine acımayı ve acındırmayı neden seviyor?
***

Yani diyorum ki:

Düştüysen eğer, düştüğün yerden neden kalkmıyorsun?

Daha ne kadar ağlayacaksın orada?

Ne kadar sızlanacaksın?

Asil, acılı, mazlum bir zavallı kurban olmayı kabul etmek hiçbir şey kazandırmayacak sana

Senin hayatın akıp gidecek gözlerinin önünde

Ve o hayat sen her anlatmaya kalktığında can sıkan sıradan hikâyelerden biri olarak kalacak

Üzgünüm

Kaybeden rolünü bu kadar benimsersen, sana daima kaybetmek düşer!

İCLAL AYDIN

__________________