Kalıbını Secdeye, Ruhunu Kabe'ye Koy

**meLankoLik_asaLet** · 12-01-2008

Kıpırtısız bir boşluğa koyarsın alnını günde beş vakit Secdenin alnını nereye değdirdiğinden habersizsin Gösterişsiz bir yöne dönersin yüzünü; ışıktan yolları yoktur şehrin kıblesinin Kıblenin yüreğini nereye götürdüğünü bilmiyorsun Suskun bir duvarın dibinde oturur gibisin her tahiyyatta Selâmının kimleri neşelendirdiğini tahmin edemiyorsun, aldığın selâmların sıcağını hissedemiyorsun Adını bilmediğin bir deniz kıyısında yürür gibisin Yüzünü görüyorsun sadece mavinin; derindeki incilerin pırıltısına dokunamıyorsun Terazinin bu kefesindesin; varlığını inceltirken rükûlarda, karşı kefede neyi biriktirdiğini bilmiyorsun Şimdilik hece hece tutunduğun duanın gölgesinin haber verdiği ışıktan nasibin pek az Dudaklarını ıslatan abdest suyunun her bir damlasının dudaklarını hangi billur pınarlara değdirdiğini fark etmiyorsun
Hüznünün kuytularından taşırdığın fısıltılarını dök seccadene…

Aynalarda aradığın avuntuları sök bakışının perçemlerinden

Bulduğunu yitir bir tekbirin yankısında… De ki “ben buraya razı değilim!”

Yitiğini bul elini elin üzerine koymana fırsat veren vuslatın arefesinde De ki “ben sonsuzluğa adayım!”

Varı yok et secdenin yüzünde; benliğini sıfırın altına çek, varlığını sonsuzluğun başına taşı

Yoğu var et niyetin fısıltısında; ettiklerinin değil niye/t ettiklerinin seni kurtardığını anla

Diriyi öldür rükûların darağacında; teninden geç, bedenini yık dağ gibi

Ölüyü dirilt dualarının burcunda; çağır günahın peltesinde dilsiz ettiğin ruhunu

Umutlarını namazların ipeğine tane tane dizdiğini bil de sevin dostum Namazın uçuruma atılmış en güzel gülündür senin Namaz gülünün bin bahar olup içinde yankılandığını bil de sevin

Bir namazı kaçırmış olmanın o hüznü yok mu? Hiç olmazsa onu al yedeğine? Sana müşfik bir vaize olsun…Pişmanlık değil midir bizi en çok büyüten? Yüzü yerde pişmanlıklarının kalbine attığı sızıları kaybetme lütfen Bu bize lazım Hep lazım İncelmiş duygularımızın izinde yürüyelim hep İçimizdeki hüzün yol göstersin bize Kırık kalbimiz, bükük boynumuz Rabbimizin rahmet dergâhına bitiştirsin secdemizi Göz yaşlarımız rahmetin kucağına akıtsın yakarışlarımızı

alıntı

12-01-2008	#1
meLankoLik_asaLet	Kalıbını Secdeye, Ruhunu Kabe'ye Koy Kıpırtısız bir boşluğa koyarsın alnını günde beş vakit Secdenin alnını nereye değdirdiğinden habersizsin Gösterişsiz bir yöne dönersin yüzünü; ışıktan yolları yoktur şehrin kıblesinin Kıblenin yüreğini nereye götürdüğünü bilmiyorsun Suskun bir duvarın dibinde oturur gibisin her tahiyyatta Selâmının kimleri neşelendirdiğini tahmin edemiyorsun, aldığın selâmların sıcağını hissedemiyorsun Adını bilmediğin bir deniz kıyısında yürür gibisin Yüzünü görüyorsun sadece mavinin; derindeki incilerin pırıltısına dokunamıyorsun Terazinin bu kefesindesin; varlığını inceltirken rükûlarda, karşı kefede neyi biriktirdiğini bilmiyorsun Şimdilik hece hece tutunduğun duanın gölgesinin haber verdiği ışıktan nasibin pek az Dudaklarını ıslatan abdest suyunun her bir damlasının dudaklarını hangi billur pınarlara değdirdiğini fark etmiyorsun Hüznünün kuytularından taşırdığın fısıltılarını dök seccadene… Aynalarda aradığın avuntuları sök bakışının perçemlerinden Bulduğunu yitir bir tekbirin yankısında… De ki “ben buraya razı değilim!” Yitiğini bul elini elin üzerine koymana fırsat veren vuslatın arefesinde De ki “ben sonsuzluğa adayım!” Varı yok et secdenin yüzünde; benliğini sıfırın altına çek, varlığını sonsuzluğun başına taşı Yoğu var et niyetin fısıltısında; ettiklerinin değil niye/t ettiklerinin seni kurtardığını anla Diriyi öldür rükûların darağacında; teninden geç, bedenini yık dağ gibi Ölüyü dirilt dualarının burcunda; çağır günahın peltesinde dilsiz ettiğin ruhunu Umutlarını namazların ipeğine tane tane dizdiğini bil de sevin dostum Namazın uçuruma atılmış en güzel gülündür senin Namaz gülünün bin bahar olup içinde yankılandığını bil de sevin Bir namazı kaçırmış olmanın o hüznü yok mu? Hiç olmazsa onu al yedeğine? Sana müşfik bir vaize olsun…Pişmanlık değil midir bizi en çok büyüten? Yüzü yerde pişmanlıklarının kalbine attığı sızıları kaybetme lütfen Bu bize lazım Hep lazım İncelmiş duygularımızın izinde yürüyelim hep İçimizdeki hüzün yol göstersin bize Kırık kalbimiz, bükük boynumuz Rabbimizin rahmet dergâhına bitiştirsin secdemizi Göz yaşlarımız rahmetin kucağına akıtsın yakarışlarımızı alıntı