Üşür Yaralarım Anne.

Açma kapımı, üşür yaralarım anne
Aklımın yangınlarına inat üşür yüreğim Sorular, öğütler, dersler, kaybedişler… Titrek yüreğimde değeri yok hiçbirinin
Kapımı açan asi rüzgâr, içeri savurur anılarımı Pervasızca odama dağılır zamanlar Annemin kızgın sureti canlanır içimde “Toplayacağım anne”, “Çocuk yanımı bulabilirsem, düzelteceğim hepsini”… İnanmaz yine… Vazgeçerim diye… Kızgın gidişine hak verir ellerim Vazgeçerim Efkârım önüme düşer Islanır adımlarım
Uykumu çalan geceler yağar sabahlara Başıma kitapların sayfaları uçuşur Biraz aşk, biraz coğrafya… Taşlaşır, adımlarım Bir soluk ak… Biraz beyazı olmalı bu kâğıtların
Penceremde kalır gözlerim Kırık kanatlar var pervazlarda Yağmurları kana bular, yaralı turnalar…
Akşamı bulur vakit Yüreğimde aynı titreme… Odama gelme anne Açma kapımı, üşür yaralarım Toplamadım, toplayamadım yine zamanı Nereye dönsem üzerime devrilir, gecikmişliklerim
Nazlı bir yıldıza aldanıp; keşke, kırmasaydım titrek lambamı
Kırılmış çok şey var anne Raflarda yarım kalmış hayallerim dağınık… Kopkoyu bir duman; korkularım…
“Topla” deme artık Anla ki yerinde her şey… Ayaklarım kanamasa yürüyemem artık, kızıl adımlarımı izler çocukluğum Kaybolursa; bulamam umudumu Yüreğime batmasa nazlı yıldızın parçaları, duygularım üşür Sızlamasa yüreğim, ölürüm anne…
Yaza varmaz krizantemler Hercai menekşelere bahar zulümdür Anla beni anne Çabaladım, solacağımı bile bile, senin için… Yapraklarımı kaybettim, dallarım taşımadı sahte tebessümlerimi Yoruldum, çok yoruldum anne Düzen bensiz kurulmuş, ayak uyduramadım
Anne

__________________