Kehribar Gözlü Yüzbaşı

Sarıkamış Vahşeti, hep yazılıp çizilir
Facianın altında, tarih dahi ezilir

Ağlayacak yüreğe, sahip iseniz eğer
Bir sahne sunacağım, ölmeye dahi değer

Bu öyle bir sahne ki, çamlar buna şahittir
Sahnede yer alanlar, tam doksan bin şehittir

Soğuk bir cehenneme hazırlıksız gittiler
Ne helâlleşebildi ne de veda ettiler

Konumun kahramanı, doksan binden birisi
Allah’ın kelâmıyla, ölülerin dirisi

Kahramanım Kehribar Gözlü Yüzbaşı’mızdır
Taa İstanbul’dan gelmiş, akan gözyaşımızdır

Adı meçhûl bilinen, kehribar renk gözüdür,
Lâ ilahe illallah, en nihai sözüdür

İlikleri dondurur, Sarıkamış ormanı
Savaşmadan almıştı, tam doksan bin toy canı

Vakit akşam üstüydü, şehid adayları aç
Yerde donmamak için, tek çareleri ağaç

Askerlerin birçoğu, çam dallarına çıktı
Kimi soğuktan donmuş, kimi yarı ayıktı

Kahramanlar tünemiş, dallara kuş misâli
Tarihte yaşanmadı, bu olayın emsâli

Gecenin bir yarısı, bir ağaç gövdesine
Yüzbaşı dayanmıştı, dalıp rüzgâr sesine

Soğuk uyuşturuyor, uyursa ölecekti
Komutansız bir birlik, ne hâle gelecekti

Sırt sırta vermişlerdi, bir zavallı eriyle
Ne bilsin ki yoldaştı, kaderi kaderiyle

Kasaturası için, askerine seslendi
Bilmedi ki askeri, şehidlikle süslendi

Asker ses vermeyince, sarstı elleri ile
Ölüler uyanmaz ki, uğraşması nafile

Asker yana yıkıldı, kaskatıca donmuştu
Yüzünde bir tebessüm, şehidlikten onmuştu

Kehribar gözlerinde, dondu iki damla yaş
Bu ne biçim bir belâ, bu ne biçim bir savaş

Askerinin belinden, aldı kasaturayı
Kehribar gözleriyle, son bir kez gördü ayı

Sol elinin sırtını, karın üstüne koydu
Kasatura saplayıp, derin bir acı duydu

Acı çekersem eğer, uyuyup donmam dedi
Oysa vadesi dolmuş, Yüzbaşı’m bilemedi

Gece öyle soğuk ki, ilikleri dondurur
İT’çi koca orduyu, çam dalına kondurur

Doksan bin yiğit asker, uyuşur yavaş yavaş
Bir tek mermi sıkmadan, bitecek mi bu savaş?

Ne toplar atış yapar, ne bir mermi sıkılır
Bir gecede dev gibi, koca ordu yıkılır

Sabah güneş doğunca, Ruslar bölgeye gelir
Geceye rağmen hava, düzeldikçe düzelir

Rusların komutanı, şok üstüne şok oldu
O bir düşmandı ama, gözleri yaşla doldu

Zavallı Türk askeri, dallara tünemişti
Yerde donabilirim, dalda donmam demişti

Kimi donup düşmüştü, kimi tünemiş dalda
Rus komutan Türkleri, buldu acıklı halda

Cesetler arasında, uzun müddet dolaştı
Cesetler arasında, bir cesede ulaştı

Gözü takılı verdi, açık Kehribar Göz'e
Hayret içinde baktı, gülümseyen bu yüze

Ceset kaskatı donmuş, sol elden kan akıyor
İrkilen Rus komutan, ağlayarak bakıyor

Böyle bir manzarada, Ruslarda yürek erir
Komutan birliğine, atış nizamı verir

Kendi selam dururken, içinden bir şey kopar
Askeri birlik ise, saygı atışı yapar

Şehidler ordusuna, nice türkü düzüldü
Bu öyle bir VAHŞET ki, düşman dahi üzüldü
Fikret Oğuztürk

__________________