Pencere Kenarı

Bir hastanede ölümü bekleyen hastaların koğuşu, koğuşta bir oda, odada iki yatak, iki hasta Birisi pencerenin önünde, öteki duvar dibinde Yaşamlarının şu son döneminde pencere kenarındaki, sabahtan akşama pencereden bakıp, tüm gördüklerini duvar dibinde hiçbirşey görmeyen arkadaşına aktarır

"Bugün deniz dünden daha durgun Rüzgar hafif olmalı Beyaz yelkenliler belli belirsiz ilerliyor Park mı ? Park henüz tenha Salıncakların ikisi dolu, ikisi boş"
ya da;
"Geçen haftaki sevgililer yine geldiler Eleleler, bir sıraya oturdular Hep erkek anlatıyor kız dinliyor Şimdi erkek kızın saçlarını okşuyor Ne kadar da güzeller"
"Erguvanlar bugün çıldırmış, öyle bir çiçek açtı ki; etraf mordan geçilmiyor Erikler desen gelinden farksız"
"Eyvah miniklerden biri düştü Annesi yetişti bağrına basıyor çocuğuNeyse çocuk sustuGülüyor şimdi"
"Öğrenciler mi ? Onlar yine kitaplarına dalmışlar dur bakayım haa simitçi geldi İki simit alıp beşe paylaştırıp yiyorlar Şimdi de çocuklara katıldılar uçurtma uçurtmaya Uçurtma yükseliyor yükseliyor"
"Hayır yelkenliler henüz görünmedi, ama martıların keyfi yerinde Baloncu da erkenci Mavi, mor, yeşil, kırmızı, turuncu kocaman balonları var"

Hergün böyle sürüp giderken, her gördüğünü anlatırken ansızın, müthiş bir kriz geçirir pencere yanındaki! Duvar dibindeki düğmeye bassa, doktor çağırabilir Ve belki de yanındaki arkadaşını kurtarabilir Ama ama arkadaşı ölürse, pencerenin yanı boşalacaktır Ve duvar dibindeki düğmeye basmaz, doktor cağırmaz Arkadaşı ölür Ertesi sabah duvar dibindekinin yatağını pencerenin yanına taşırlar Beklediği an gelmiştir Yattığı yerden pencereden dışarı bakar

Oysa ki, pencerenin dibinde kapkara duvardan başka hiçbirşey yoktur

__________________