Her Çizgi Bir Ömür Gibi

Yaşlandık
Yürüyorum
Yol mu uzun, yoksa kısa mı ayaklarım
Düşünceler belirsiz
Yürüyorum Belki de anlamsızca, manasızca

Yolda ansızın düşen ben olmayayım dünkü adam gibi?
Ne farkım var ki ondan
Belki birkaç nefes daha fazla, birkaç adım
Ve sonra Son söz, gençliğime doyamadım

O derin kuyu,
Ben de düşmeyecek miyim herkes gibi
İki metre mi? Nasıl dururum ben orada?
Sığamazken dünyada

Ölüm, benim tek bekleyenim
Ben yürüdükçe o koşar
O koştukça ben yürürüm
Buluşacağız bir zaman

Yürüdüğümün farkında değilken
Gönlüm nerelerde koşuyor nasıl anlarım?
Dostlarım, canlarım
Rüzgâr okşar, saçlarımı
Bilmiyordum ellerinin bu kadar sıcak olduğunu

Rüzgâr
Senin gibi de değilim,
Savrulamıyor, savuramıyorum
Seviyorum ama biliyorsun söyleyemiyorum
Sevdiğimin bile farkında değilmişim
Çiçeğim ama biliyorum gül değilmişim

Karanlık koyu
Üç insan boyu
İçimde yanmayı bekleyen bir ışık
Olamaz! yüzüm ne kadar da kırışık
Dünya
Olmamalısın bu kadar karışık

Aynı yol
Farksız
Taksi yine aynı yerde
Duraktaki insanlar da aynı ama
Değiller on sene öncesi gibi

Ağaran saçları mı?
Kırışan yanakları mı?
Eğilen dudakları mı? Çözemiyorum
Yok, yok on sene önceki ben ben değilim şimdi
Omzum çökmüş genç değilim ben şimdi
Ben, ben değilim şimdi