Ölünce ölümsüzmü olacağızz!!

bir şans daha ???
Karanlıktaymışlar
İki embriyo, bir ana rahminde
Her şeyden habersiz bekleşiyorlarmış, sudan bir beşiğin içinde
Sarılıp birbirlerine, karanlıkta uyumuşlar öylece
Haftalar geçmiş, ikizler gelişmiş
Elleri, ayakları belirginleşmiş
Gözleri çıktıkça meydana,
İkisi de çevrede olup biteni fark etmiş
Ne rahat, ne güvenli bir dünyaymış bu
Sıcak, ıslak, sevgi dolu
'Öyle güzel bir dünyada yaşıyoruz ki' demişler, 'bize ne mutlu'
Gel zaman git zaman, çevreyi keşfe girişmişler
Bu karanlık dünyayı ve hayatın kaynağını deşmişler
Onları besleyip büyüten kordonu fark edince
O kordonla kendilerini var eden Anne'lerine şükretmişler
Sonra başlamış bir varoluş tartışması:
'Buraya nereden geldik, biz nasıl olduk' diye sormuş ikizler
'Annemiz' demiş biri, 'O bizi var etti, bize can verdi'
'Ne biliyorsun' diye itiraz etmiş öteki, 'Sen hiç Anneni görmedin
ki':
'Belki de o sadece zihnimizdedir Anne inancı bizi rahatlattığı için
uydurduğumuz bir şeydir'
Süredursun ana rahmindeki tartışma, ikizler büyüyüp gelişmişler
Rahme sığmaz olup tekmeleşmişler
Artık parmakları ve kulakları varmış kerataların
Büyüdükçe anlamışlar ki, yolun sonu yakın
Gün gelecek, bu güzelim hayat bitecek;
Karanlık bir yolculuk, onları bir başka diyara çekecek
'- Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz' diye fısıldamış
ikizlerden biri efkarla
'- Ben gitmek istemiyorum' diye diretmiş öteki; 'doyamadım ki daha
hayata'
'- Ama mukadderat alnına yazılandır; dua et, belki doğumdan
sonra hayat vardır'
Sormuş karamsar olan:
'- Bir gün bize hayat veren kordon kesilecek Ondan sonra
başımıza neler gelecek?'
Şiirle cevaplamış iyimser olan:
'Birçok giden/ memnun ki yerinden/ çok seneler geçti/ dönen yok
seferinden'
Ve günlerden bir gün, yer sarsılmış, duvarlar kasılmış
Dayanılmaz sancılarla ikizler beklenen günün geldiğini anlamış
Buruşuk kollarıyla birbirlerine son kez sarılıp vedalaşmışlar
Ve 'ömrümüz bitti' diye çığlık çığlığa ağlaşmışlar
Azrail sandıkları bir el kesmiş onları hayata bağlayan kordonu,
Ağlaya ağlaya karanlık bir koridordan öbür hayata çıkmışlar
hayatı sadece dünyadan ibaret sananlar
gibi, yaşamlarının sadece ana rahminde olduğunu ve doğunca öleceklerini
sanıyorlar
Kimbilir belkide bizde
yanılıyoruz onlar gibi
Ölünce ölmüş değil,
belkide doğmuş olacaz
Nerden bilebiliriz ki!
Bu bir CAN DUNDAR Yazısıdır,
:43:43