İçimin Sesi

Ruhumu kimsesizlik işgal etti küçükten,
Tenim dertten yoğruldu, şikâyetim felekten,
Ölümü çağırırım, hiç ses yok azrailden,
Tesellimiz mektuptur, o da gelmiyor evden

Üzgünlüğüm eksilmez, Sivas asker kampında,
Tesellim mektuplardı, o da kaldı yarıda,
Zehirin en keskini, şerbet olur yanımda,
Tüm dostlar, akrabalar, yara oldu bağrımda

Günlerimi süsleyen, düşüncelerim oldu,
Acı hatıralar anarak, gözlerim doldu,
Herkese gülen yüzüm, yapraklar gibi soldu,
Herkesten umut kestim, Osman zaten yoruldu

__________________