Hüznümü Aldatacağım Yeniden Çocuk Olacağım !!!

**gülgüzeli** · 07-22-2008

En mutlu olduğumu sandığım zamanlarda bile içimde bir dert ki sormaİnsanlar nasıl bu kadar içten, nasıl bu kadar samimi gülüyor gibiler anlamıyorumGerçi çoğu için gülmek kolay ama hangi birinin yanakları ıslandı ki benim kadar
Üzüldükçe anlıyorumAslında daha çok üzüldükçe daha iyi anlıyorumMutlu olmak için hayat okulunda “acı” ve “hüznün” öğrencisi olmak gerekiyorMutluluğun kapısından aşka türlü geçemiyorsun çünküEğer bu okuldan mezun olmamışsan, gerçek mutluluk “kim o ? ” demeye bile yanaşmıyor kapıyaNe onu kandırabiliyorsun ne de kendiniİşte böyle olmazsa olmaz bir öğreti oluveriyor “hüzün ve acı”
Derken günlerden bir gün yalnızlıkla tanışıyorsunHüznün en güzel, en kalabalık yerinde, acını zirvesindeMutluluktandır diye düşündüğün aslında sebepsiz olan tebessümlerin kayboluyor aniden”Yok” diyorsun içinden, “böyle olmaz”İşte zaten bundan sonra başlıyor “sahtecilik”Anlamsızca gülmeye başlıyorsun artıkMutlu olmak için bir anlam arıyorsun kendince ama bulamıyorsunÇünkü hüzün, acı ve yalnızlığın en güzel yerinesin, tam ortasındaDert çekerek geldiğin kadar bir yol kaldı önünde sadece
Geç de olsa öğrendim tüm bunlarıYüzümde ki gerçek gülüşü ne zaman yakalarım, ne zaman gerçek mutluluktan bir parça çalarım bilmiyorum ama bu kadar acıdan sonra çok sürmez sanırım bana uğramasıVe bildiğim bir şey var ; O gün gelip çattığında yani kapımı gerçek mutluluk “ilk kez” çaldığında buyur edeceğim ve kapıyı üstüne kilitleyeceğim!
Yaşanılan onca yalnızlığa inat gülerek selamlayacağım mutluluğun bedeliniGüler yüzlü bir insanın gerçek gülüşüyle hem deÖyle alaycı tebessümle de değil haniSonra mutluluğun da en güzel yeri gelecek ; yani en başıOrada durup şöyle bir ardıma bakacağımİşte “Güleryüzlü” bir insandan en güzel şarkıyı orada okuyacağım

Ve yeniden çocuk olacağım

alıntı

07-22-2008	#1
gülgüzeli	Hüznümü Aldatacağım Yeniden Çocuk Olacağım !!! En mutlu olduğumu sandığım zamanlarda bile içimde bir dert ki sormaİnsanlar nasıl bu kadar içten, nasıl bu kadar samimi gülüyor gibiler anlamıyorumGerçi çoğu için gülmek kolay ama hangi birinin yanakları ıslandı ki benim kadar Üzüldükçe anlıyorumAslında daha çok üzüldükçe daha iyi anlıyorumMutlu olmak için hayat okulunda “acı” ve “hüznün” öğrencisi olmak gerekiyorMutluluğun kapısından aşka türlü geçemiyorsun çünküEğer bu okuldan mezun olmamışsan, gerçek mutluluk “kim o ? ” demeye bile yanaşmıyor kapıyaNe onu kandırabiliyorsun ne de kendiniİşte böyle olmazsa olmaz bir öğreti oluveriyor “hüzün ve acı” Derken günlerden bir gün yalnızlıkla tanışıyorsunHüznün en güzel, en kalabalık yerinde, acını zirvesindeMutluluktandır diye düşündüğün aslında sebepsiz olan tebessümlerin kayboluyor aniden”Yok” diyorsun içinden, “böyle olmaz”İşte zaten bundan sonra başlıyor “sahtecilik”Anlamsızca gülmeye başlıyorsun artıkMutlu olmak için bir anlam arıyorsun kendince ama bulamıyorsunÇünkü hüzün, acı ve yalnızlığın en güzel yerinesin, tam ortasındaDert çekerek geldiğin kadar bir yol kaldı önünde sadece Geç de olsa öğrendim tüm bunlarıYüzümde ki gerçek gülüşü ne zaman yakalarım, ne zaman gerçek mutluluktan bir parça çalarım bilmiyorum ama bu kadar acıdan sonra çok sürmez sanırım bana uğramasıVe bildiğim bir şey var ; O gün gelip çattığında yani kapımı gerçek mutluluk “ilk kez” çaldığında buyur edeceğim ve kapıyı üstüne kilitleyeceğim! Yaşanılan onca yalnızlığa inat gülerek selamlayacağım mutluluğun bedeliniGüler yüzlü bir insanın gerçek gülüşüyle hem deÖyle alaycı tebessümle de değil haniSonra mutluluğun da en güzel yeri gelecek ; yani en başıOrada durup şöyle bir ardıma bakacağımİşte “Güleryüzlü” bir insandan en güzel şarkıyı orada okuyacağım Ve yeniden çocuk olacağım alıntı __________________