Damla Damla İçime...

Hep bir yanında eksikligini hissettigi bir şeyleri vardıNeydi o şeyler?Ne arıyordu ne bulamıyordu?O da bilmiyordu sankiZaten bilse,parçaları her bir yana dagılmış olan hayatının anlamını çözmüş olacaktı


Hep hep bir eksiklik hissediyordu yosun tutmuş yüreginin kuytu bir köşesindeNe acısı tam acı,ne mutlulugu tam bir mutluluktuAglamak istese,gözlerinin pınarından yaşlar delicesine akamıyordu,gülse hep tebessümü yarım kalıyor,gül yanagındaki minik gamzeler hayat bulamıyordu canda�


İnsanın içini ısıtan o kömür karası gözlerine derince bakıldıgında ruhuna dogru akan bir acı vardı,titretiyordu bedenini,tarifi olmayan bir şekilde damla damla kanına zehir akıtıyordu sanki


Çok suskundu insanı korkutacak dereceDudakları hayat belirtisi dahi vermiyorduAma öyle şeyler anlatıyordu ki o suskun dudaklar belki konuşsa bu kadar anlatamazdı acısını,eksikligini�Tek bedende çift ruh taşıyorduDilde gerçek özde gerçek olmayan bu dünyadaki ruhu çok karamsardı ama asıl gerçek olan ruhi dünyasında ondan neşelisi,ondan mutlusu yoktu


Zıtlıkların savaşını tek beden kaldıramıyordu bazenBir kat daha güçsüz düşüyordu güçsüz bedeni,bin parçaya ayrılmış ruhuTaşıyamıyordu belki tek bedende çift ruhu ,ondandı eksikligi,ondandı hiç arayışının bitmemesi


Sessiz nagmeler,sessizce,suskun dudaklarından dökülüyordu öylesineİnce ince yakıyordu dinleyenin kalbini,küle dönüştürüyorduEline dokunsan o an sanki bir girdap gibi içine çekip,kendi dünyasına götürecekmiş gibi geliyorduRuhunun buzlugu bedenine de yansımıştı,ölünün bedeninden daha soguk bir bedeni,ölüden daha hissiz bir hali vardıAcaba hayata isyanını böyle mi ifade ediyordu?Öyle bir bakışı vardı ki insan bir baktımı bir daha bakmaya çekiniyordu


Bir anda kendimi hissiz,bedenimi ondan daha soguk buldum,onla tek farkımız,gözlerimden yanaklarıma çılgıncasına akan gözyaşlarımdıYatagımdan sessizce kalktım,her yer zifiri karanlıktı ama kömür karası gözleri,gözlerimin önündeydiGözlerimde ise hala yaş�Korku degildi beni böyle aglatan,elbisesinin beyazlıgı haricinde her tarafı karalara bürünmüş olan bu insanın yıllarca çekmiş oldugu acıyı,yarım bir yaşamı saniyelik dahi olsa bedenimin her bir hücresinde hissetmiş olmamdı

__________________
alıntı

__________________