Seni Seviyorum Demeyi Öğrenebilir Miyim?

**hayalet** · 06-29-2008

Seni Seviyorum Demeyi Öğrenebilir miyim ?

S
'yi sonsuzluktan almıştım
E
'yi efsaneden
N
'yi naz ödünç vermişti,
İ
, içimden geldiği gibi, öylece yerleşivermişti yüreğime
Bense bekliyorum
Şaşkınım çünkü Ne yapacağımı bilmeden öylece, yerime mıhlanmış, duruyorum Kımıldamıyorum, kımıldamayı düşünmüyorum bile; dedim ya bekliyorum diye

Bilmediğim bir yerlerde bir tılsım gizli besbelli; o yok olmasın diye bu ürkek, korkak, tereddütlü halim, sonu gelmeyen beklemelerim

Aslında böyle olmamalı Ellerim bu kadar acemi, sesim bu kadar titrek, gözlerim bu kadar kaçak; olmamalı
Yüreğim hepsinden öndeyken böyle, söze can veren sesim, susmamalı
Böyle karmakarışık, cılız hatta yorgun hissetmemeliyim
Biliyordum, derin bir solukla bir defada söylemeliyim

S
'yi sabırdan almıştım
E
'yi efsaneden
V
'yi vefa, vedadan önce davranıp vermişti
İ
'yi ihanet sıkıştırmıştı araya
Y
, yalnızlığın içinden hüzünle sıyrılıp yer bulmuştu yamacımda
O
, ozanların dağarcığından uçup gelmişti erken bir sabah
R
'yi karşımda görünce çoktan razı olmuştum
U
, unutmanın sihrini mi sunmuştu ben böyle şaşkınken; bilmiyorum
M
'yi mutluluktan aşırmıştım, gülümseyerek

Öyleyse
Şimdi tam zamanı değil mi?
Her şey bu kadar içimde, bu kadar hazırken, eksik olan ne?
Nedir beni tutan?
Korku mu?
Acemiliğim, utancım böyle kaçak dövüşmem; neden?
Zayıf mı hissedeceğim kendimi?
Ayıplanacak mıyım?
Garipsenecek miyim yoksa?
Anlaşılmayacak mıyım?
Duymak istemediğim sözler yüzünden kalbim mi kırılacak; yok mu sayılacağım?
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak mı?
Ah, böyle olmamalı
Öyleyse, öyleyse, sahi öğrenebilir miyim?
Sevgimi söyleyebilmeyi, öğrenebilir miyim?
O dünyanın en güzel cümlesini, gün içinde, bir anda, çok derinlerden geldiğinde kendimde tutmayıp, bir defada

Söyleyebilir miyim?

alıntı

06-29-2008	#1
hayalet	Seni Seviyorum Demeyi Öğrenebilir Miyim? Seni Seviyorum Demeyi Öğrenebilir miyim ? S 'yi sonsuzluktan almıştım E 'yi efsaneden N 'yi naz ödünç vermişti, İ , içimden geldiği gibi, öylece yerleşivermişti yüreğime Bense bekliyorum Şaşkınım çünkü Ne yapacağımı bilmeden öylece, yerime mıhlanmış, duruyorum Kımıldamıyorum, kımıldamayı düşünmüyorum bile; dedim ya bekliyorum diye Bilmediğim bir yerlerde bir tılsım gizli besbelli; o yok olmasın diye bu ürkek, korkak, tereddütlü halim, sonu gelmeyen beklemelerim Aslında böyle olmamalı Ellerim bu kadar acemi, sesim bu kadar titrek, gözlerim bu kadar kaçak; olmamalı Yüreğim hepsinden öndeyken böyle, söze can veren sesim, susmamalı Böyle karmakarışık, cılız hatta yorgun hissetmemeliyim Biliyordum, derin bir solukla bir defada söylemeliyim S 'yi sabırdan almıştım E 'yi efsaneden V 'yi vefa, vedadan önce davranıp vermişti İ 'yi ihanet sıkıştırmıştı araya Y , yalnızlığın içinden hüzünle sıyrılıp yer bulmuştu yamacımda O , ozanların dağarcığından uçup gelmişti erken bir sabah R 'yi karşımda görünce çoktan razı olmuştum U , unutmanın sihrini mi sunmuştu ben böyle şaşkınken; bilmiyorum M 'yi mutluluktan aşırmıştım, gülümseyerek Öyleyse Şimdi tam zamanı değil mi? Her şey bu kadar içimde, bu kadar hazırken, eksik olan ne? Nedir beni tutan? Korku mu? Acemiliğim, utancım böyle kaçak dövüşmem; neden? Zayıf mı hissedeceğim kendimi? Ayıplanacak mıyım? Garipsenecek miyim yoksa? Anlaşılmayacak mıyım? Duymak istemediğim sözler yüzünden kalbim mi kırılacak; yok mu sayılacağım? Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak mı? Ah, böyle olmamalı Öyleyse, öyleyse, sahi öğrenebilir miyim? Sevgimi söyleyebilmeyi, öğrenebilir miyim? O dünyanın en güzel cümlesini, gün içinde, bir anda, çok derinlerden geldiğinde kendimde tutmayıp, bir defada Söyleyebilir miyim? *alıntı* __________________ BiR BeN VaR Ki BeNiM İçiMDe; BeNDeN öTe,BeNDeN ZiyADe