İki Gülücüğün Kırmızı İzi...

Ne gidecek kadar cesur,

Ne kalacak kadar güçlü

Kendi kendime yabancı

Bir masal yolcusuyum



Şahdamarımın atışında bir aşk buBir masal perisinin sihirli değneğinin ucundaki ışıltılı yıldız”Hayır” diyemez insan bu parlak coşkuyaSonra bir gün gelir yeniliverir kahraman, yüreğini kötülüğün bürüdüğü devin hoyratlığınaAl ipekli, gümüş sicimlerle sardım sarmaladım seni bir kuytu köşede, ellerin uzanamayacağı bir sarayaHapsoldun sevdama çarpışan iki gözün yarattığı bir zindandaGönüllü tutsağın oldum, esaretinde seni yalnız bırakmamak adına!


Alazlanan bir yüreğin

Çatlak sesi kulaklarımda

Özünü eritip akıtmış

Yangınımın en alevli yerine


Emanetin; yüreğin, göz yaşların sımsıkı tutundu sevdalı gecelerime Korkma birtanem, hiç üzer miyim kanımla adını yazdığım, alt tarafı bir yumruk büyüklüğündeki parçamıKanatır mıyım sanıyorsun? Boğar mıyım gözyaşlarını kanımlaKutsal tüm bedenim Dudaklarınla mühürledin


Ben sende saklı,

Sen kaderime büyük harflerle yazgılı

Yenilmeyen bir de AŞK var

Yaman mı yaman bir deli savaşçı


Zamanın acımasız hükümdarlığına yenilir bu aşk dediler Kilometrelerin koca kuyusunun içinde yitip giderGözden ırak olan gönülden de ırak olur diye kandırmaya çalıştılarBirbirimizin yapraklarına dolanan iki sarmaşık olduk Mesafeler uzayınca, yeşillerimiz yeni filizler verdi Denizler ayırmaya kalksa, sarmaşıklar yüzmeyi öğreniverdi! Yoklukları, barındırdığı o deli tutkuyla varlığa çevirdi Ve asla yenilmedi


Gözbebeğinle seviştim ben ilkin,

Kalbimi öptü gülen bir çift kahve çekirdeği

Belki bu yüzden hiç silinmedi bedenimden

İki gülücüğün kırmızı izi