Bilsen(de) Bilmesen(de)

Bu sabah içimde bir eksiklik var neden bilinmez
Bir soluk kadar yakın, bir kıble kadar yüzü bana uzak olan sevgilim, günaydın sana
Günaydın ömrüne adadığım tüm yıllarıma
Sen şimdi o kar tanelerini bile kıskandıracak kadar beyaz yatağında,
içerisinde kardelenin olmadan uyuyorken
ve kardelenin güneşli bir iklime inat yaşama çabası veriyorken s
enden çok uzaklarda
o halde bir günaydın da bu yalnızlığa

Sesimi duymayacaksın belki de biliyorum
O ılık nefesim boynunu koklayamayacak işte bu sabah
Kaç gece yandı ömrüm sesinde, nefesinde bir kandil daha sönecek bak işte,
bir karanlık daha ışıldayacak yokluğumuza
Senden uzak olmak ne menem şey imiş böyle
Uykular kaç gecedir firari…
Sesini, tenini, bedenini, ruhunu özlerken ben bir geceyi daha teslim ediyorum sabaha
Günaydın teslimiyetsiz aşkımıza, günaydın hani senin bende her olmayışına

Şimdi çok uzaklardan gülümsüyorum sana
Heybemde taşınması ağır yalnızlıklarımla
Kaç gece sabahı buldu, kaç mevsim sensiz geçti bu diyarda
Günaydın içime bıraktın tüm yokluğuna…

Susuz bir yazla gelen kapıma,
Sonsuz bir sedaya beni inandıran o yüreğine,
Hadi bir parça da suskun yüzüne
Günaydın bize ait ikimizin hüzünlerine…

Günaydın günümün aydınlığı, sen bilsen de bu böyle, bilmesen de…