Canımın Canıydı.....

Bir memur ailenin en küçük çocuğu olarak babamın tayininin çıktığı bir köye taşındıkHuzursuzdum,
okulumu bir köy okulunda okumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordumkaydımı yaptırdı babam okulaİlkokul 4 sınıftan başladım köy okuluna
Beni bir sınıfa verdilerÖğretmen köyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya oturmak istiyorsan otur dedi banaBir kızın yanı boştu sadece
oraya oturdumHayatımı adadığım,gidişiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştımİsmi Altınay idiÇocuk yaşımda bile onun güzelliği beni çok
etkilemiştiMasmavi gözleri,gamze yanakları ile arada bir bana dönüp gülüşü,yanlış yazdığım notlarımda kendi silgisiyle defterimdeki hatayı
silmesi beni o minik yaşımda ona bağladıO dönemlerde çocukça bir arkadaşlıktı Zaman ilerledikçe onsuz tek saniye geçiremiyordumya ben onlara
gidip ders çalışıyor, yada o bize geliyorduMükemmel bir paylaşımcıydıYüreğini,sevgisini,dostluğunu daha o yaşta vermişti banaİlkokulu
birlikte okuduk ve aynı sırada bitirdikHep onunla hep ona biraz daha alışarak Ortaokula geçtiğimizde ailelerimize rica ettik ve bizi aynı
okula yazdırdılar, hatta aynı sınıfa,hatta aynı sıraya oturmamız için babalarımız öğretmenlere adeta yalvardılarBaşarmıştık Yine aynı
sıradaydıkGeride kalan ilkokul dönemindeki iki yılda anladım ki onsuz hayat bana huzur vermiyorduYaşımız olgunlaştıkça o beni,ben onu daha çok
seviyordumÇocukça başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka dönüşmüştü ortaokul yıllarımız bitmek üzereykenŞehir merkezindeAilelerimiz liseye
geçtiğimiz sırada ortak bir karar aldılarBuna göre tek ev kiralayacak ikimiz aynı evde kalacaktıkAnnem de bizimle kalacaktıAllah'ım o karar
bize iletildiğinde dakikalarca sarmaş dolaş kutlamıştık bunuOna aşık olmuştumAynı duyguları o da paylaşıyordu ve bunu fareden ailelerimiz
okul bittiğinde evlendirelim diye karar almışlardı bileOna tapıyordum artıkHaşa Allah'a şirk koşar gibi günah işlercesine seviyordumİlk
elini tuttuğumda sakın bir daha bırakma demiştim Yanakları kızarmıştı,utanmış ve başını önüne ! eğmiş,gülümsemiş ve elimi sıkı sıkı kavramıştı
Artık her gün elele tutuşup okula gidiyor okuldan çıkarken elele dolaşıyor geziyor öyle gidiyorduk evimizeArada bir elleri terler ve her
terleyişte elini elimden kurulamak için çekerdiBunu her yaptığında kızar elimi bırakma diye azarlardım,hep tamam tamam diyerek gülümser ve
hızla elini avucuma sokuştururdu Her şey harikaydı,dünya cennet gibiydi gözümüzdeYıllar akıp gidiyordu mutluluk içindeNihayet liseyi de
bitirmek üzereydikkarne dönemi gelmiştiKarnelerimizi aldık hiç kırığımız yoktuSevinçle sarıldık birbirimize elimi tuttubunu kutlamak için
bir cafeye gidip cola içerek kutlayacaktıkOkulun az ilerisinden geçen bir çakıl yol vardıHer zaman toz duman içinde olurduçakıllarla kaplıydı
O yolun benim ve ölürcesine sevdiğim insanın ayrılmasında bu kadar rol oynayacağını bilsem hiç girer miydik o yolaNeler vermezdim o yolu
yürümemek için Eli yine elimdeydi,ansızın elini çekti,terlemişti yine eliSanırım dört adım atmıştımDönüp yine azarlayacaktımÇünkü hem elimi
bırakmış,hem de geride kalmıştıDönüp baktığımda Dünya başıma yıkıldıSanki gök kubbenin altında kaldımyerdeydi ve yüzünden kan fışkırıyordu
ne yapacağımı bilemedim üzerine kapandım yüzüne yapışmış saçlarını kaldırdığımda hayatımı bitiren o görüntüyle karşılaştımBaşı kesilmiş bir
tavuk gibi çırpınıyorduSuratına bir taş parçası bıçak gibi saplanmıştı ve bakmaya doyamadığım mavi gözlerinden biri akmıştıSuratının yarısı
yoktuHırlıyordu bana bir şeyler demek istiyor kanla kaplı diğer gözünü temizleyerek bana bir şeyler demeye çalışıyorduYoldan geçen bir kamyonun
tekerinin altından fırlayan bir taş suratına saplanmıştıÖlürcesine bir aşkı,geleceğimizi kibrit büyüklüğünde bir taş parçasının bitireceğini
bilemezdimDonuk donuk hiç konuşamadan yüzüne bakmaktan başka bir şey yapamıyordum Ellerini tuttum kaldırdım başını göğsüme dayadı ve elimi
sıkı sıkı tuttuAkan kan ellerimize damlıyorduYoldan geçen bir araba durmuş bizi seyrediyordu,hastaneye yetiştirelim dediğimde kanlı olduğu
için almadı ve kaçtı gittiKimse arabaya almıyorduçevreme bakıp yardım eden demekten,ona dönüp seni seviyorum,beni bırakma,dayan demekten başka
bir şey yapamıyordumİki dakikalık bir çırpınıştan sonra kucağımda öldüCennet olan Dünya 5 dakikada cehenneme döndüTam dokuz yıl oldu onu
yitireliKendime olan güvenimi yitirdimArtık kimseyi sevemem,kimsede beni sevemez korkusundan kurtaramıyorum kendimiBitkisel hayatta gibiyim
Tek elimde kalan bu netbu net aracılığıyla sizinle paylaşmak istedimYitiren,ya da ben yitirenle paylaşmak isteyen herkese elleri terlese bile
ellerimi bırakmamaları şartıyla elimi uzattımDost,kardeş,arkadaş ne olursanız olun ama elimi bırakmayınSize sesleniyorum, elimi bırakmayın
lütfen

__________________