ßekliyorum...

İçimde bir şeyler kopuyor, paramparça oluyorum Aynı parçalar yeniden kopup bir daha

parçalanıyor, sonu yokmuş gibi, garip bir yap-boz oyunu bu

Gitti giden dönmeyecek,
Kabul et kalbimAsla seni sevmeyecek, Hayat ne zalim

Bağırmak istiyorum, haykırmak istiyorum ama kelimeler boğazıma düğümleniyor ve

susuyorum Susup sabrediyorum ve üstelik korkum daha da büyüyor Aslında

ummadığım bir yerde, ummadığım bir anda patlamaktan korkuyorum Düşünüyorum da; sayılarını hatırlamadığım kadar çok olan "keşke"lerime bir yenisini daha eklemekten

ve geri dönüşü olmayan bir yola girmekten korkuyorum aslında

O yanmadı senin kadarFeryat etsen neye yararYa sen dur sonsuza kadar ya kabul etKabul et kalbim, kabul et kalbimAh kalbim biz ayrıldık

Diğer yandan da; hayat kısa, bağır çağır, boşalt içini diyorum kendi kendime Sonra

da bu kısacık hayatı daha da çekilmez hale getirebileceğimi düşünüyorum Çelişkiye

düşüp yine susuyorum Kendi içime haykırmaya devam ediyorum kimsenin duymadığından

emin bir halde

Gözyaşlarımı içime akıtıyorum ve biliyorum ki kimse görmüyor, göremiyor Ve

"Sessiz Çığlığıma" ses vereceğin "o" günü bekliyorum