Vurgunum Sana

Vurgunum sana, bir mahkum gibi,
Uykular haram, bir zehir gibi,
Aşığım fakat, hasretin deli,
Ezelden beri

Ellerim kayıyor saçlarımdan
Öyle bir karanlık ki bu, baktığım yıldızların ışığı bile yansımıyor ruhuma
Gecenin zifirinden savrulup yere, birer birer dökülüyor yıldızlar Her düşen yitiriyor ışığını En sonunda, son yıldız da söndürüyor ferini

Ben, küçük bir kız çocuğu gibi hala korkuyorum karanlıktan

Bir uzatsan ellerini, karanlığın içinden bir ışık versen bana, aydınlansa ruhum, umursamasa geceyi

Gece bile almayacak beni içine, biliyorum

Bir hadise var, kimse bilmiyor,
Olmuyor bende, deprem olmuyor,
Hiçbir şey beni böyle sarsmıyor,
Bir senin gibi

Kaç gündür isyanım var yaşama Sessiz çığlıklarım, gülümseyen gözyaşlarım var Kırgınım artık, dargınım sevdaya da

Sen Sevdaların en yüreklisini vermiştin bana oysa Düşlerin en gerçeğini, umutların en güzelini getirmiştin Gökyüzünün rengine boyamıştın tüm dünyamı

Düşlerle umutlarla beraber, kayıp gittin ellerimin arasından Dünyamın tüm renklerini de alıp yanında, çıktın dünyamdan

Ellerim hayatın hoyrat poyrazına yenildi

Aydınlanmayan karanlıklar kaldı bana senden geriye

Mühürledim seni kalbime,
Kurşunlar işlemez ciğerime
Zincirledim seni kalbime,
Anahtarları yok denizlerde

şeytan diyor ki tövbeler etmeli,
Uğrunda yüz kere, bin kere ölmeli!!
Cehennemde bile zulmetsen de
Bir seni sevmeli

şimdi sızlayan yerisin sevda yanımın

Sen gittin ya Yokluğunla değişti sanki dünya Ne düşler gerçek artık, ne de umutlar var Ne gökyüzü mavi artık, ne de denizler

Sensizliğime dokunuyor bütün şarkılar Rüzgar senin ellerinle dokunuyor saçlarıma Yağmur, yokluğunu yağdırıyor ruhuma
Sabahlar olmuyor artık Güneş, düşlerime sen geldiğinde doğuyor sadece gecelerime

ıçimde büyük bir inatla yaşatıyorum seni Yokluğunda acısa da yüreğimdeki yerin, umursamadan bu acıyı saklıyorum seni orda

Benim yüreğim de sensin belki de, insan kendi yüreğinden vazgeçemiyor

__________________