Bu İşte Bir Yalnızlık Var

Ansızın yıldızlar çalınır geceden Hayatın koynundan zamanlar çalınır Uzak bir gidiş düşer ömrünüze Gülüşleriniz solar, düşleriniz tutuklanır Geceden sabaha yollar tutulur Hüzün zehirli bir ok gibi saplanır kalbinize Gözleriniz uzaklara dalar, kalbim uzak bir düş büyütür Özler, hüzünlenir, yalnızlaşır, Ağlar



Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır
Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım
Bu gece dağ başları kadar yalnızım




Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından
Dudaklarımda eski bir mektep türküsü
Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim
Gözlerim gözlerini arıyor durmadan





Nerdesin?



yalnızlık geziniyor damarlarımda melankoli zehirliyor ruhumuve umuda yazdıramıyorum adımı


bu işte bir yalnızlık var


Sen ey büyük yalnızlık Bir sen terketmedin bizi!'




Yalnızım uçurum kıyısında, hayat ve ölüm arasında









Puslu bir sabah ayazını peşimden sürükleyerek gidiyorumYalnızlığımı köhne bir sandalın sahipsiz sürüklenişine bırakırken, hüznüm ardından ağlıyorduAlışkanlığından vazgeçen bir tiryaki gibi sıkıp yumruklarımı,arkama dönüp bakmadan gidiyorum


Sahibi olmadığım ama üzerime zorla giydirilen bir beden büyük bütün kaçışları ihtiyacı olanlara bırakacaktım,vicdanım el vermediUsulca soyundum ve sahiplerine geri verilmek üzere bir kenara bıraktım hepsini, gidiyorumUmudum küçük bir kız çocuğu,el sallayarak çağırıyor beni uzaklardan


Israr etmeyeceksin kalmam için ama hani olur ya,yine de etmeYapamadığım tek şeydi baharda kardelen yetiştirmekSen onu istedin,mahcup oldu yüreğim,gidiyorum



Yeni değil bu yalnızlık





Ve alıştım, gidemediğim yerlerden yalnız dönmeye


beni de götür yalnızlığına benim yalnızlığım çok kötü







gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar, yeryüzünde sizin kadar yalnızım


yalnızlığa elbet alışır yüreğim, yalnızlıkla belkide başaçıkabilirim sensizlik benim canımı acıtan



ve yalnızlık sigara külü kadar yalnızlık


Kopkoyu bir yalnızlık demledim kendime Yanında ne kızarmış ekmek kokusu, ne de annemin yağlı, reçelli ekmekleri


Aldım elime kalemi, boş bir sayfa buldum Yalnızlığı, yalnızlığa anlattım Pabucu dama atılmış hayallerime ağladım karanlığın yaralayıcı boşluğunda


Yalnız gördü ya! Gelir bende kalır yalnızlık Uzar gecelerİstanbul’a yağmur yağar karla karışık


Kar’ı ayıklar yağmur kokuları alırım koynuma Ot koyarım göz ucuma Anla; Yine yangın, Yine hasret, Yıkanan İstanbul’dan düşen payıma


ağla gözüm dinsin sızım,bu şehirde yalnızım,hasret benim hüzün benim ama yine umut benim,düğün dernek sizin olsun bana ölümleri verin…


Ağlamak istedim her şeye inat
gökyüzü başladı ağlamaya ağladığımı da gören olmadı
Dinledim saatlerce içimin sızısını dinledim
Yalnızlığımı dinledim
Çok şeyler anlatan bir sessizlik vardı havada
Tek hissettiğim yalnızlığım çaresizliğim çıkmazlarım
ve gözlerimden akan yaşların yanaklarımda can vermesiydi




Elif gibi yalnızım!



ne esrem ne ötremne beni dururan bir cezmim ne bana ben katan bir şeddem var
ne elimi tutan bir harf ne anlam katan bir harekemkalakaldım sayfalar ortasında
İste böyle ben gibi sen gibibir okuyan bekledim bir hıfzeden belki
gölgesini istedim bir dostun med gibi
sızım elif sızısı…



sevmek korkulu rüya yalnızlık büyük acı, hangi kapıyı çalsam karşımda buruk acı


Denize dökülen bir damla su yok dere yataklarındaÇiçekler kurumaya yüz tutmuşken hazan bahçelerinde sen gülümserdin ,sen de yoksun artık



Son bulmuş bir fırtınanın enkazını topluyor kalbimYol boyu kalp kırıkları, cam kırıklarına karışmış Gülümseyemiyor güneş senin gibi ya da, yağmur çiseleyemiyor suya hasret gönlüme


'Gitmesen olmaz mıydı?' derdim ama mecbur olmasan gitmezdin Ilık Yağmurum Ellerimi boş bırakmazdın bu zemheri yalnızlıkta


Biliyorum aslında sen hiç bir zaman gelmedin banaDuymuyorsunGitme diyorum sanagitme


Çığlıklarım boğuluyor gecenin karanlığındaGece korkunçgece sessizgece yalnızSesim kısılıyor


Gidişin bitişi olacak yüreğimdeki heyecanın,Gidişin sönüşü olacak gözlerimdeki ateşinBeni,yüreğimdeki sevgiyiGözlerimdeki bitmek bilmeyen umudu unuttun

Ama ne olur bunu unutma Gidişin dinderemez bu fırtınayıBir fırtınanın uğultusuyla sesleniyorum sana;GITME




geceler uzun ve yalnız yoksun sabaha kadar düşümde bile uzaksın bunu kim hayra yorar



yalnızlık tek kelime ile sensizlik




Bana ne olur ellerini ver! Gideceksin ama yine gel, döneceksin diye söz ver


ne olur gel! ben sensiz İstanbula düşmanım


Ey Kalbim! Yalnızsın bu yolculukta da