Bu Yüreğe Yeniden Aşkı Tattırabilirmisin ?

**SheKil_ÇocuK** · 04-27-2008

Eğlenmek için ne müziğe ne de dansa ihtiyacım vardı

Odamın tüm camlarını açıp, gün ışığının odama rengarenk süzülmesinden oyunlar yaratırdım kendime

Ellerime garip şekiller verir, duvara yansıyan gölgesinde renkli ışıklarla giydirirdim parmaktan bebekleri

Yollara düştüğünde ayaklarım, bulutların arkasında ki güneşi bile görebilecek kadar dolu bakıyordum dünyaya

Ufuklara daldığında gözlerim, dolmuyor, aksine ışıl ışıl parlıyordu

Ne mazi vardı içimde, ne de yarın

O an seni seviyordum ya, bu bir ömre bedeldi

Seni sevdikçe kendimi daha çok hayata dost eder olmuştum

Tüm kırgınlıklarımı, tüm kızgınlıklarımı, kadere küslüğümü bile unutmuştum

Nefes alıyor ve seviyordum işte

Ne ekmek ne de su

Sadece aşk

Sadece sevgili

Günler geceler öylece akıp gidiyordu

İçimde hakim olmadığım bir duyguyla nereye gittiğimi görmeden, sarhoş gibi dolanıp duruyordum

Zamanın hainliğini, kurduğu tuzakları göremeyecek kadar kaptırmıştım kendimi sevdaya

Aşk dolu bahar bitmiş, acımasız kışa terk etmişti yüreğimi

Sevgili hiç olmadığı kadar uzaklara düşmüş, gözlerim ufuklarda yalnızlıkla oynaşır olmuştu

Tükenmişti

Bitmişti

Doyuma ulaşmış olmalıydı sevgilinin yüreği

Daha fazlası yoktu işte

Hepsi bir bahara sığacak kadardı

Oysa benim yüreğim, dört mevsim açtırırdı çiçekleri

Buzları kırar, altından taptaze filizlere ulaşırdı

Sevda demek, yürekli olmak demekti, mert olmak, dimdik durmak demekti

Emek isterdi

Sıcaklık isterdi

Ama kutup yıldızlarına kanmıştı bir kere sevgilinin yüreği

Yalnızlığa alışmaya çabaladım önceleri

Bahar tekrar gelir de beni yine sever diye umuyordum

Oysa her geçen gün daha çok sarmalıyordu yalnızlığın dikenli sarmaşıkları bedenimi

Canım acıyordu, etim kanıyordu ama hala seviyordum

Vazgeçmek bu kadar kolay olmamalıydı

Gök-gündüzde yıldızları görebilirsem ancak sevdaya olan borcumu ödeyebilirdim

İsyan etmemeli, beklemeliydim

Ve bekledim

Ömrümden binlerce ömürler çalarak bekledim

Ne mevsimler geldi geçti, ama sevgili asla gelmedi

Baharları yapayalnız geçirdi sevdaya aç yüreğim

Ama yine gelmedi

Biliyordum artık gelmeyeceğini

Beklediğim ne varsa hepsi umutsuzluğun en diplerine gömülmüştü

Birlikte geçirdiğimiz anları, dokunuşları, bin bir anlamı koynunda besleyen bakışları düşledikçe, sızlayan yüreğimi satmayı bile denedim

Ama kimse almadı

Şimdi bir ben, bir de sızlayan yüreğim var

Ne o beni avutabilir, ne de ben onun sızısını dindirebilirim

Tüm güzellikler şimdi uzanıp dokunamayacağım kadar geride kaldı

Aşk bitti, yerini çaresizliğe bıraktı

“ Şimdi söyle bana sevgili

Bir zamanlar hayat dolu olan bu kalbi sızıdan kurtarabilir misin

Bana gülen gözlerimi tekrar verebilir misin

Beni tekrar sevmesen de olur; bu yüreğe yeniden umudu, bu yüreğe yeniden aşkı tattırabilir misin

04-27-2008	#1
SheKil_ÇocuK	Bu Yüreğe Yeniden Aşkı Tattırabilirmisin ? Eğlenmek için ne müziğe ne de dansa ihtiyacım vardı Odamın tüm camlarını açıp, gün ışığının odama rengarenk süzülmesinden oyunlar yaratırdım kendime Ellerime garip şekiller verir, duvara yansıyan gölgesinde renkli ışıklarla giydirirdim parmaktan bebekleri Yollara düştüğünde ayaklarım, bulutların arkasında ki güneşi bile görebilecek kadar dolu bakıyordum dünyaya Ufuklara daldığında gözlerim, dolmuyor, aksine ışıl ışıl parlıyordu Ne mazi vardı içimde, ne de yarın O an seni seviyordum ya, bu bir ömre bedeldi Seni sevdikçe kendimi daha çok hayata dost eder olmuştum Tüm kırgınlıklarımı, tüm kızgınlıklarımı, kadere küslüğümü bile unutmuştum Nefes alıyor ve seviyordum işte Ne ekmek ne de su Sadece aşk Sadece sevgili Günler geceler öylece akıp gidiyordu İçimde hakim olmadığım bir duyguyla nereye gittiğimi görmeden, sarhoş gibi dolanıp duruyordum Zamanın hainliğini, kurduğu tuzakları göremeyecek kadar kaptırmıştım kendimi sevdayaAşk dolu bahar bitmiş, acımasız kışa terk etmişti yüreğimi Sevgili hiç olmadığı kadar uzaklara düşmüş, gözlerim ufuklarda yalnızlıkla oynaşır olmuştu Tükenmişti Bitmişti Doyuma ulaşmış olmalıydı sevgilinin yüreği Daha fazlası yoktu işte Hepsi bir bahara sığacak kadardı Oysa benim yüreğim, dört mevsim açtırırdı çiçekleri Buzları kırar, altından taptaze filizlere ulaşırdı Sevda demek, yürekli olmak demekti, mert olmak, dimdik durmak demekti Emek isterdi Sıcaklık isterdi Ama kutup yıldızlarına kanmıştı bir kere sevgilinin yüreği Yalnızlığa alışmaya çabaladım önceleri Bahar tekrar gelir de beni yine sever diye umuyordum Oysa her geçen gün daha çok sarmalıyordu yalnızlığın dikenli sarmaşıkları bedenimi Canım acıyordu, etim kanıyordu ama hala seviyordum Vazgeçmek bu kadar kolay olmamalıydı Gök-gündüzde yıldızları görebilirsem ancak sevdaya olan borcumu ödeyebilirdim İsyan etmemeli, beklemeliydim Ve bekledim Ömrümden binlerce ömürler çalarak bekledim Ne mevsimler geldi geçti, ama sevgili asla gelmedi Baharları yapayalnız geçirdi sevdaya aç yüreğim Ama yine gelmedi Biliyordum artık gelmeyeceğini Beklediğim ne varsa hepsi umutsuzluğun en diplerine gömülmüştü Birlikte geçirdiğimiz anları, dokunuşları, bin bir anlamı koynunda besleyen bakışları düşledikçe, sızlayan yüreğimi satmayı bile denedim Ama kimse almadı Şimdi bir ben, bir de sızlayan yüreğim var Ne o beni avutabilir, ne de ben onun sızısını dindirebilirim Tüm güzellikler şimdi uzanıp dokunamayacağım kadar geride kaldı Aşk bitti, yerini çaresizliğe bıraktı “ Şimdi söyle bana sevgili Bir zamanlar hayat dolu olan bu kalbi sızıdan kurtarabilir misin Bana gülen gözlerimi tekrar verebilir misin Beni tekrar sevmesen de olur; bu yüreğe yeniden umudu, bu yüreğe yeniden aşkı tattırabilir misin