Kaldırım taşı ve Kağıttan Kayığın Hikayesi

kesmeshaker · 04-11-2008

Kaldırım taşı ve Kağıttan Kayığın Hikayesi

Kaldırım taşının kağıttan kayığa olan sevgisinin hikayesi bu Bir kaldırım taşı vardır; arnavut kaldırımlı, evlerle boğuk ama komşu sokakların hüznüne akan uzak bir sokaktaHer kaldırım taşı kadar sıradan, ancak kendi içinde taş soğukluğundan daha sıcak bir başkalıktaDizili sıra sıra taşların arasına sıkışık, ama bir o kadar ferah gönlündeBoğulduğu kalabalıktan çıkamasa da, insanlarla akan diğer sokaklara-caddelere ve de şehre Bir yandan mahkum sokağına, bir yandan da o kadar hürce katılmış şehrin kalabalığına
Ne zaman yağmur yağsa, biraz serinler bedeni; insanların her gün basıp çiğnediğiYağmurla içi ayrı bir ferahlar çünkü her yağmur onu sevdiğine,kağıttan kayığa bağlar Başladı mı yağmur, üst sokağın afacanları bırakırlar nazlı kağıt kayığı sokağın taş zeminine Aktıkça su aşağı, bizim kaldırım taşına doğru, biraz daha yaklaşır sevdiceği Salına salına gelen sevdiğine bakar ıslak, ferahlamış gönlü ileTam kucaklayacakken kayığı bizim kaldırım taşı, kayar gider ellerinden birden, onu getiren yağmur alır götürür yine
Günler geceleri kovalar, yağmurlar selleri, her sonbahar yağmurunda görür sevdiğiniHer yağmur farklı bir elbise giyer sevdiği, bazen gazeteden, bazen dergiden, bazen eski bir çerez külahından
Yağmurla ıslanıp berraklaşan gönlü, sonunda anlar kendi gerçeğini Yağmurla beklediği sevdiği yine yağmurla gider Her yağmurda yeniden sevilip, yağmur bitmeden onu terkeder

04-11-2008	#1
kesmeshaker	Kaldırım taşı ve Kağıttan Kayığın Hikayesi Kaldırım taşı ve Kağıttan Kayığın Hikayesi Kaldırım taşının kağıttan kayığa olan sevgisinin hikayesi bu Bir kaldırım taşı vardır; arnavut kaldırımlı, evlerle boğuk ama komşu sokakların hüznüne akan uzak bir sokaktaHer kaldırım taşı kadar sıradan, ancak kendi içinde taş soğukluğundan daha sıcak bir başkalıktaDizili sıra sıra taşların arasına sıkışık, ama bir o kadar ferah gönlündeBoğulduğu kalabalıktan çıkamasa da, insanlarla akan diğer sokaklara-caddelere ve de şehre Bir yandan mahkum sokağına, bir yandan da o kadar hürce katılmış şehrin kalabalığına Ne zaman yağmur yağsa, biraz serinler bedeni; insanların her gün basıp çiğnediğiYağmurla içi ayrı bir ferahlar çünkü her yağmur onu sevdiğine,kağıttan kayığa bağlar Başladı mı yağmur, üst sokağın afacanları bırakırlar nazlı kağıt kayığı sokağın taş zeminine Aktıkça su aşağı, bizim kaldırım taşına doğru, biraz daha yaklaşır sevdiceği Salına salına gelen sevdiğine bakar ıslak, ferahlamış gönlü ileTam kucaklayacakken kayığı bizim kaldırım taşı, kayar gider ellerinden birden, onu getiren yağmur alır götürür yine Günler geceleri kovalar, yağmurlar selleri, her sonbahar yağmurunda görür sevdiğiniHer yağmur farklı bir elbise giyer sevdiği, bazen gazeteden, bazen dergiden, bazen eski bir çerez külahından Yağmurla ıslanıp berraklaşan gönlü, sonunda anlar kendi gerçeğini Yağmurla beklediği sevdiği yine yağmurla gider Her yağmurda yeniden sevilip, yağmur bitmeden onu terkeder