Hoşgeldin Hüznü'm

Pencere önündeyim Dışarda yağmur Havada hüzün İçimde yokluğun
Sevdiğimiz şarkıyı dinliyorum Sevgi anlaşmak değildir
Nedensizde sevilir Bazen küçük bir an için ömür bile verilir
Yokluğun var Acıtan Kanatan Bitmeyen
Sessizlik var odamda Duvarda resmin, o sıcak gülüşün Her şey bıraktığın yerde duruyor
Bekleyiş var sessiz sedasız
Yokluğun var Gece gibi siyah
Zehir gibi acı
Ölüm gibi sessiz
Avunacak, avutacak bir şeyler arıyorum Gittiğimiz yerlere gidiyorum
Her yer de izin her köşede senden bir anı Bunlarda avutmuyor artık beni Sığamıyorum buralara
Yokluğun var Dolmayan Dinmeyen İçime oturan
Raftan indirdim bugün günlüğümü Neler yazmışım sana dair İlk cümle hoş geldin dünyama
Okuyorum bir masal gibi Sayfalar bir birini kovalıyor fark ediyorum Çevireceğim son sayfa
Çevireceğim ve okuduğumun bir masal olmadığını anlamayacağım çünkü masallar iyi sonla biter
Yokluğun Hüzün Yokluğun Keder Yokluğun Yoksulluğum
Arkadaşlar geldi bugün bir bana bakıyorlar bir odaya Bir gözlerime bakıyorlar bir göz göze geliyorlar
İndir fotoğrafları, yak defterleri artık vakti geldi diyorlar
Yaşadıklarını unut Güzel günlerini unut Hatırlarını unut
Gözlerini unut Onu unut Unut işte Unutmak en iyisi
Yokluğun var Kor gibi yakan
Kimsenin bilmediği, anlamadığı Dağ gibi yokluğun
Çığlıklarım var duyuramadığım Fırtınalar var içimde dinmeyen Boğazıma düğümlenen cümleler var
Sen gittiğinden bu yana çalan bir şarkı var
Eğer aşk buysa, sevgi buysa istemiyorum Bu şehir sensiz yaşanmaz oldu, dayanamıyorum

Hoş geldin hüzün Gülmüyor yüzüm
Yokluğundayım Yok, oluyorum

__________________
alıntı

__________________