Aşk Git Başımdan !!

Her sabah gibi yine güneş doğdu
Bu sefer karşılamadım, çok bozuldu Yakama yapıştı hemen
-Sana ne oldu?

Sıcak ellerini tuttum ve ittim onu
-Üşüyorum, görmüyor musun? Yetmiyorsun, anlamadın mı hala
Her sabah her sabah; ne var gelip duruyorsun?

Durdu, hafifçe kendi etrafında iki yana döndü, düşünür gibi
-Sen aşıksın dedi

Ben hep aşıktım oysa
Dayanabildiğim zamanları kendinden bilmişti
Gücünü sunarken kendisini ölümsüz zannetti
En büyük hatası da bu oldu
Ama üşümek zamanları onun bilmediği birşey di
Anlayamadığı da buydu -Yetmemek-

Buz kalıpları içinde aldığım nefeslerin havaya buhar olarak yazdığı feryatları göremedi
Ya buluta girdi ya da görmemezlikten geldi

Mevsimlerle uğraşırken,aşkları da yönetirim sandı,yanıldı
Çünkü aşklar güneşe değil, gümüş bir ay ışığına sevdalıydı
Uzaklara, denizlere ve gülen gözlere

Güneşin sıcaklığı olmasa en fazla ölüm gelir
Aşkın sıcaklığı olmasa ölmekten beter yaşam gelir
Bin defa öldürür de yine de o son nefesi verdirmez insana
Her ölen de pişman ölür, avuçlarında kurumuş bir gül kurusu
Çareler tükenmiş olsa da hayal kurar, engeller olsa da umut eder Vazgeçmez
ama

Uzaklaşır, boyun eğer, susar, vazgeçmez
Sevmek böyle olur Kadir-kıymet bilir
Nadirdir, nadidedir ama her yanı ağulanmış bir yürek gibidir
Söküp atamazsın Ve dilerim bildiklerim doğrudur

Yenibaştan öğrenmeye ne niyetim, ne de gücüm var artık

Aşk git başımdan!!

alıntı

__________________