03-21-2008
|
#1
|
gülgüzeli
|
Alışıyorum Sana...
Gitgide alışıyorum sana  
Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz 
Ellerin ellerimden uzaksa nasıl güçsüzüm bilemezsin 
Yanımda olduğun zamanlar;sigara dumanı gibi ciğerlerime doluyor,alkol gibi damarlarıma yayılıyorsun 
Durmadan başım dönüyor verdiğin hazdan 
Alışkanlıklar daima korkutur beni 
Düşün ki ben yaşamaya bile alışkın değilim 
Kendimi kendime alıştıramadım yıllardır 
Fakat şimdi sana alışıyorum 
Alıştıkça özlemim artıyor, daha yoğunlaşıyor Yalnız içimde garip bir korku var Sana alışmaktan değil seni kendime alıştırmaktan korkuyorum 
Bir gün sana şimdi verdiklerimden daha güzelinidaha değerlisini verememekten korkuyorum 
Bir gün ansızın ölmekten ve seni, bana olan alışkanlığınlayapayalnız bırakmaktan korkuyorum 
Oysaki her zaman ve günün her saatindeyanında olmalıyım senin 
Bana alışmış olmaktanpişmanlık duyacağın bir dakikan bile olmamalı 
Bütün zamanlarını zamanlarımla karıştırıpemsalsiz bir zaman bileşiminde yaşatmalıyım seni 
Uykularda bile aynı rüyayı görmeliyiz Her şeyin ve her zevkin yarısı senin olmalı, yarısı benim  "
Bana alış" demeyeceğim 
Nasıl olsa alışacaksın bir gün 
Şimdi çirkinliğimde güzellikler bulan gözlerin,o zaman en güzeli görecek bende!
Alışkanlığınla,sevginle yepyeni bir "ben" yaratacaksın benden!
İlk defa sevilmenin ürpertileri içindeyim inan
Sevgimlemukayese edebileceğim tek şeyi beni sevmende buldum 
Ömrümde kimse bana sevmenin gerekliliğini öğretmedi
Kimseden sevgisini istemedim, verdiler almadım
Bencildim bir zamanlar, sevmek benim hakkım diyordum
Oysaki şimdi bir zamanlar hiç sevmemiş olduğumukendi kendime biraz da utanarak itiraf ediyorum
Asıl büyük sevgiyi seni sevmekte buldum ve sevgimsenin sevginle değerleniyor, ayrı bir anlam kazanıyor 
Sevgin olmasaydı değersiz bir cam parçasıydım
Sevginle bir aynayım şimdi
Bana bakanlar baştanbaşaseni görecekler içimde 
Bir zincirin iki halkasıyız seninle anlıyor musun?Aynı kadehte karışmış iki içkiyiz
İki kelimeyiz seninle birbirini tamamlayan
Her yerde iki olduğumuz içinbir bütün haline geliyoruz durmadan 
Alışkanlığım devamlı sana çekiyor beni 
Durup durup dudaklarını öpmek geliyor içimden 
Saçlarını okşamak geliyor, ellerini tutmak geliyor 
Kokunun tenime sindiğini hissediyorum geceleri 
Teninin dudaklarımda eridiğini hissediyorum 
Boynunun en güzel yerini benden başkası bilemez artık 
Seni kimse benim kadar benimle bir bütün olduğuna inandıramaz  
Gitgide bu alışkanlığın içinde kaybolduğumu hissediyorum 
Beni yaşadığım zamanın dışına çıkarıyorsun
Bir gün tarih öncesinde yaşıyoruz , bir gün bulutların üstünde 
Uzun süren bir baygınlık sonrasınıno anlatılmaz baş dönmesi içindeyim 
Bütün merdivenler birbirine eklendiği zamanseninle vardığım yüksekliğe erişemez 
Açılmış bütün kuyuların derinliğiiçimde seni bulduğum yer kadar derin değil 
Alışkanlık kozasını ören bir ipekböceği gibi gitgide tamamlıyor bizi
Emsalsiz bir oluşun içinde yuvarlanıyoruz
Korkunç bir yangın başladı yüreklerimizde
Özlem, kıskançlık, arzu ne varsa içimizde hepsi birdenbire tutuştu
Alev almayan bir yerimiz kalmadı
Alevlerimiz muhteşem bir kızıllığın içinde yıldızlara kadar uzanıyor
Hiç bir su, bu ateşi söndüremez artık
Nehirle, denizler boşalsa üstümüze hiç sönmeyeceğimizi biliyorum
Bu yangın biz birer kor haline gelinceye kadar sürecek
Önce bakışlarımız alıştı birbirine, sonra parmak uçlarımız 
Bu oluş tamamlandığı anda yeryüzündebizden güçlüsü olmayacak!
En mutlu olduğumuz yerde en güçlü de olacağız seninle 
Bu bir sonun değil bir varoluşun başlangıcıdır
Geçmişteki tüm alışkanlıkların bana alışmanı önleyemez artık 
Ümit Yaşar OĞUZCAN
__________________
|
|
|