Vazgeçtim Büyürken Hep...

Büyürken; zaman değerken saçlarıma ve arkamdan iteklerken hayat yıllarıyla hep bir şeylerden vazgeçiyordum, bi başkasına ermek için…

Hatırladığım kadarıyla, bebektim emziğimden vazgeçtim Büyüdün artık sen demişlerdi sanırım Oysa ne çok severdim emziğimi Benimkisi şimdikilerin ki gibi damağa göre şekil alan cinsten, hijyenik falan filan değildi Muhtemelen ikinci sınıf plastikten mamul hani bilirsiniz canım yuvarlakça bişeydi işte Çok severdim, onsuz uyumaz, onsuz uyanmaz ve onsuz susmazdı ağlamalarım Ama vazgeçtim çünkü büyüdüm

Az biraz zaman geçti, bana bir kardeş geldi Ve ben en küçüklüğünden vazgeçtim evin Pabucumun biri damdaydı artık, paylaştım sevdiklerimi sevdiklerimin sevgilerini Abi oldum kısacası ve vazgeçtim bebekliğimden

Sonra okul çağın dediler, okuyacaksın Tutup ellerimden götürdüler beni dört duvardan müteşekkil kirli beyaz badanalı bir binaya… Adı okul Okumak için annemin sıcacık kucağından ve evcilik oyunlarımın baba rolünden vazgeçtim Artık tüm oyunlarda öğretmen oluyordum

Bir hayli zaman geçti aradan ve sen büyüdün bırak bu çocuksu oyunları dediler de ; alıp götürdüler bilyelerimi ve gazoz kapaklarımı Gazoz kapağı oyunlarında üstüme yoktu En iyisiydim mahallede Bilye oynamayıysa kıvıramazdım pek ama renklerine vurgundum işte, her renkten vardı torbamda Herhangi birisiyle ne oynar nede paylaşırdım, mahallenin tüm çocukları kıskanırdı bilyelerimi en çok da İpraam Koskoca adam oldun vazgeç bunlardan dediler, onları da bıraktım Şimdi nerde görsem bi bilye elime alır evirir çevirir geri bırakırım yerine Zira vazgeçtim bunlardan da koskoca adam oldum

alıntı

__________________