Kapı Çalarsa...

Sabahın erken saatlerinde Açarsınız Sütcünüzdür gelen
Sütcünün litreliginden kabınıza dökülen beyazlıkta sabahın güzelligine kavuşursunuz Gözünüzde pırıl pırıl bir sabah kahvaltısı canlanır İcinizden "Bugün kahvaltıyı bahcede yapalım" diye gecirirsiniz
Kapı çalar
Gelen postacıdır Kucagında büyükce bir paket Uzattıgı kagıda imza atarsınız Daha önceden ısmarladıgınız kitaplara
kavusmanın sevincini yasarsınız Zaten tatilde oldugunuzdan bu kitaplara cok ihtiyaciniz vardir "Artık canım sıkılmayacak" deyip keyiflenirsiniz En cok merak ettiginizi alıp sezlonga uzanırsınız
Kapı çalar
Kapıya kosarsınız Yıllardır görmediginiz bir dost gelmistir
Sevinirsiniz Sohbetleriniz saatler boyu hatta bütün gün sürer
"Yasamak ne guzel" dersiniz icinizden Hele böyle dostlar varken

Kapı çalar
Dürbünden bakarsınız Kimseyi göremezsiniz Dönüp yeniden koltuga gömülürsünüz Bir daha calar Bakarsınız, yine kimse yok Tam o sırada bir daha calınca kapıyı acarsınız Komsunuzun oglu elindeki sopayla zile uzanmakta Meger tuzlari bitmis
Iceriden tuz getirirken kendi kendinize söylenirsiniz
"Elbette göremem Keratanın boyu bir metre!" Bu kücük hadise neselendiriverir ortalıgı

Kapı çalar
Düsüp bayılacak kadar sasırırsınız Askerdeki oglunuz haber vermeden izne cıkmıstır "Oglum benim" diye hasretle
kucaklarken gözyaslarınızı zaptedemezsiniz Mutlulugunuz oglunuzun izni kadar uzar

Kapının her calısında sanki mutluluga kosmaktasınız Huzur tüter gözlerinizden Her sessizlikte kulaklarınız zil sesi
arar

Ve kapı çalmaz
O gün en büyük misafiriniz gelir Adeta kapıyı kırmıstır
Alıp gider sizi, sasırırsınız
"Niye haber vermedi?" diye icinizden gecirirken "Dogdugundan beri zile basmaktayım" der
Bir seyler söylemek istersiniz o an
Ama o andan sonra diliniz dönmez

Ölüm sessiz sedasız gelivermistir
alıntı

__________________