03-03-2008
|
#1
|
|
hayko26
|
Gitmiyorum Ki Bn

Hiçbirşey şaşırtmıyor beni  Bilakis çok iyi anlıyorum  
Kelimeler kifayetsiz, çoğu kez  
hayat,aşklar,vedalar,sevinçler,hüzünler,YALANL AR ve idealler  
daha neler neler   
kendime ve benzerlerime acıyorum bazen  bu farkındalığa rağmen,
bu aciz kalışa  bile bile ladese  
hele birini sevmek  bu konudaki ilk metaforumu henüz çocukken üretmiştim  
''Aşk bir dondurmaya benziyordu tatlı bişeydi erimeden tüketilmeliydi  ''
saklama lüksüzünüz yoktu  bu aptallığı yaparsanız elinize yüzünüze bulaşan;nahoş birim durumla karşılaşır;
üstelik bu taddan da mahrum kalırdınız  
buna rağmen;
sonsuza kadar saklanabileceği fikri hep hoşuma gitti  
soğuk birisi olmamı buna bağlıyorum 
hemen hepimiz buna benzer soyutlamalar yaparız  bizi diğerlerinden ayıran,farklı ve şaşırtıcı kılan budur  beni şaşırtan insanları hep sevdim sevdiğim insanlar da hep şaşırtanlar arasındaydı cebimde kelimelerle gittim hep onlara  
ama artık hiç bir şey şaşırtmıyor beni çünkü , kelimelere yüklenen anlamlar;özlenen hayatlar o kadar aynı ki  ''seni seviyorum'' bile,
bir dil jimnastiği oldu milli sporumuz;gitmek,dönmek  ayrılıp birleşmek  
Vefa,İstanbul`da bir semt adı sadece ahde vefa ise kayıp  
özlediği hayat bir hiç muamelesi yapıyor sevdiklerimize!!
Ama olsun!bu yolda çekilen acı mübahtır!!Temenni odur ki;
herkes gider istediği yere Ve götürür istediğini yüreğinde 
sana da kelimelerimle gelmiştim  
Ayrı dillerden konuştuğumuzu farked(e)medim 
sen şimdi uyuyorsun  
bugece son  
Veda etmiyorum 
Gitmiyorum ki ben;
buz kesiyorum sadece ölüyorum  
Dondurmanı baş ucuna bırakıyorum 
__________________
Hakan Guven®
|
|
|
|