gülgüzeli
|
Ne Gözden Iraksın, Ne Gönülden Uzaksın..
Kim demişse demiş Gözden ırak olan, gönülden de uzak olurmuş diye Kimin için söylenmiş, neden söylemişler bunu? Birileri için doğru olsa da bu söz, Senin için yalan yâ Resulallah Sen ne gözümüzden ırak, ne de gönlümüzden uzaksın
Gönül evim Seninle, hatıranla dopdolu Ey uzaklarda zannedilen, Mekke'de, Medine'de aranan Şanlı Nebî Adınla ve hayatınla gönlümüzde yaşıyorsun
Adını duyduğum ilk andan beri, o küçücük yüreğime sevgin güneş oldu, içime doğdu En başta anacığımın ve çevremdeki insanların, dillerinden düşmezdi adın Kimdin Sen, o adı dillerden hiç düşmeyen En güzel, en seçkin bir kelimeydin, saygıyla söylenirdin Mübarek adın anıldığında eller kalplere doğru götürülürdü Bir dua yükselirdi dillerden; "Allahümme salli ala seyyidina Muhammed" Küçüktüm, bilemezdim o zamanlar bu sırrı Büyüdüm, düştüm izinin, sırrının ardına Anlayanlar anlamışlardı, bütün esrarın anahtarının Sende olduğunu Düğümleri Sen çözebilirdin, şifreleri Sen açabilirdin ancak
Kimdin Sen, adı dillerden hiç düşmeyen? Adın bile hayatın kadar nurdan bir alev olup, gönülleri tutuşturuyordu Kimdin? Nasıl biriydin ey Nebî? Bilemezdim o zamanlar Sonra, çok sonraları da Seni doğru dürüst anlatana pek rastlayamadık hayatımızda Fâni bir şahsiyet gibi geçiliyordun Yaptıklarının üstünde hiç durulmuyordu Hâlbuki o güzel adın vardı dilimizde, hayatımız kadar kıymetli Anlamasak da hissediyorduk Bu her şeyi anlatmaya yetiyordu ama gönlümüz daha fazlasını istiyordu Bulamıyorduk, öğrenemiyorduk bir türlü Nice insanlar çıkarıldı karşımıza Tarihler, kitaplar, birçok meşhur simalardan söz ediyordu uzun uzun ama Sen yoktun onların arasında Nice maharetli eller, nice bin ustalıkla bir yerlere atıvermişlerdi Seni Tarihin tozlu sayfalarında unutturulmaya çalışılıyordun Onlar gizledikçe aklım ve kalbim el ele verip, Senin hayatını en ince noktasına kadar öğrenmenin ve bilmenin heyecanına düştüler Ve sonra gökyüzü kadar berrak bir mavilik içinde, bembeyaz pamuk gibi butlularla çerçevelenmiş bir hayat çıktı karşıma Sen kitaplara sığamayacak kadar büyüktün, onu anladım çok şükür O Sendin işte, O Senin hayatındı Bulutların arasından doğan bir güneş gibi içimi ferahlattın Kalbimdeki sıkıntıları bir bir yıktın attın Varlığım varlığınla anlam kazandı Şefkat ve rahmet ülkene misafir oldukça çoğaldım, büyüdüm, geliştim Kısacık ömürde hiç kimsenin yapamayacaklarını yapmıştın Küçük büyük herkes sevdalındı Senin Anasından, babasından, nefsinden, her şeyinden çok sevmişlerdi Seni insanlar Hak ediyordun bunu çünkü Sen de onları herkesten çok seviyordun
Yanan kalbe devasın Sen
Bulunmaz bir şifasın Sen
Habib-i Kibriya'sın Sen
Muhammed Mustafa'sın Sen
Yâ Resulallah! Yanmak mukaddes bir gaye uğruna, gösterdiğin yolda yanmak, tutuşmak güzelmiş meğer
Senden uzak kalmak, Senden ırak olmak nasipsizliğin en beteridir Su Sende, şifa Sende, serinlik, ferahlık Sende Adını bir kerecik olsun anınca sönüyor yüreğimizdeki ateş, diniyor sızılar yâ Resulallah
Kim demişse demiş ama biz demedik Gözden ırak olan gönülden de olurmuş diye Bu söz kim için, hangi zaman ve hangi mekânda söylenmiş olursa olsun asla doğru diyemiyorum Senin için ise büsbütün yalan yâ Resulallah Senin için yalan Sevgilim Biz Seni unutmadık ya Resulallah Sen bize içimize çektiğimiz bir nefes hava kadar yakınsın Farkında değiliz, dört bir yanı kuşatan ışığının O uçsuz bucaksız rahmetinin farkında değiliz Rabbim Senin elinle, dilinle uzatmış rahmetini bize 124 bin peygamber arasından, Sana ümmet etmiş bizi Bu şeref yeter bize, yeter de artar ya Resulallah Biz Seni hiç unutmadık Sen gönül tahtımızın tek sultanısın Ne gözden ırak, ne de gönülden uzaksın yâ Resulallah Sen bize bu kadar yakınsın işte
(aLıntı)
__________________
|